Make:wool

Op zondag is er een speciale markt op Edinburgh Yarn Festival. Vorig jaar organiseerden ze voor het eerst Meet the shepherd(ess) en dit jaa...

Op zondag is er een speciale markt op Edinburgh Yarn Festival. Vorig jaar organiseerden ze voor het eerst Meet the shepherd(ess) en dit jaar werd het omgedoopt in Make:wool. Kleine producers krijgen er een plaats en het draait hem echt om de woolly wools. Voor deze standhouders is het grote festival vaak niet haalbaar. 



Woolly wool wil natuurlijk niet zeggen dat er geen kleuren zijn. En voor het eerst kon je er ook wollen tweed stoffen kopen. Ik heb mij ingehouden, geen stof. Nee, ik had een plan voor de zondag, ik had namelijk exact voldoende plaats overgehouden voor vijf strengen van bij Lammermuir. En ik wist/weet al wat ik er mee ga maken.

Ik keek eigenlijk uit naar de ontmoeting met Suzy Vestri, de herderin van Lammermuir. Ik vertelde haar dat ik vorig jaar wol bij haar gekocht had en toonde trots mijn trui. Uiteraard hoorde daar een foto bij en de smile kreeg ik niet van mijn gezicht. Ze vertelde dat ze vorig jaar een beetje emotioneel was geworden bij het zien van al dat enthousiasme. Normaal is haar job eerder eenzaam en op zo'n moment beseft ze dat er mensen blij worden van haar wol. Ze vertrouwde me ook toe dat ze haar man verplicht had om mee te komen helpen, gewoon omdat hij het zou zien en er nog eens aan herinnerd zou worden. 
 Natuurlijk waren er nog veel mooie wolsoorten te vinden op de markt. Maar de vijf strengen zorgden voor een volle tas en dus bleef het bij een paar foto's.
Het leuke aan de zondag is ook wel dat je rustig kan bijpraten en tegelijkertijd afscheid kan nemen. Sommige mensen zie ik maar één keer per jaar, sommigen zie ik misschien nooit meer. Maar het waren fijne dagen met veel inspiratie, lachen en gesprekken van herkenning en ondersteuning. Een gevoel dat ik moeilijk kan beschrijven, maar de wereld lijkt er altijd een beetje beter en dat is een gevoel dat ik lang wil vasthouden. Wat me dit jaar ook wel goed lijkt te lukken eigenlijk. 


Ik vertrok naar Make:wool met mijn bagage en misschien is dat wel de ideale manier om het shoppen wat tegen te gaan. Van de Corn Exchange ging het richting luchthaven en ook daar liep het vol met breiers. De vlucht naar Amsterdam is tien minuten voor de vlucht naar Brussel om maar iets te zeggen. Ik kwam ook nog een Deense podcaster tegen die ik vorig jaar ontmoet had, we hadden elkaar wel in de verte gezien maar niet gepraat. Dit jaar had ze haar mama mee gebracht en het was een fijn weerzien. 
Dat ijzeren ding dat je ziet aan de tafel boven mijn rugzak is trouwens om flesjes open te doen, een hotel dat op veel voorbereid is. 

You Might Also Like

0 reacties