Boeken
18:12Ik dacht van nog eens een paar boeken hier te overlopen. Niet geheel onverwacht is het lezen wat stil gevallen na de zomer. Of misschien la...
Ik dacht van nog eens een paar boeken hier te overlopen. Niet geheel onverwacht is het lezen wat stil gevallen na de zomer. Of misschien lag het boek mij minder na dit postje van augustus.
Ik las Tekens van leven van Frederik Willem Daem, nadat ik hem op Bijloke Wonderland hoorde vertellen over zijn boek. Het vreemde is natuurlijk dat het boek zich op café afspeelt, zo'n café waar de stamgasten elkaar door en door kennen of eigenlijk misschien ook niet maar wel veel tijd doorbrengen met elkaar. Heel vreemd om te horen als je moet gaan reserveren voor een plaatsje of zoals nu, gewoon thuis iets moet drinken en niet eens in gezelschap. Het boek beviel me bij het begin, maar naarmate het verhaal vorderde kreeg ik het lastig, wat te ver gezocht, wat te veel beschrijvingen waar ik van fronste,... Het werd lastiger om eens door te lezen. Ik had het wat gehad met het personage.
Het boek waar ik heel hard naar uitgekeken had, was Oogst van Sien Volders. Ik schrapte meest, want ik heb ook hard uitgekeken naar Bruna van Hannelore Bedert en vreemd genoeg ben ik daar nog niet verder dan een paar pagina's geraakt. Het was vermoedelijk het moment niet.
Oogst is het tweede boek van Sien Volders, na het ijzersterke debuut Noord. De verwachtingen zijn dus hooggespannen en hier en daar las ik dat dit boek ze niet inlost. Ik ben het daar niet mee eens. Het is moeilijker om nog eens zo te verrassen, maar dat maakt dit boek er niet minder goed om. We volgen Alina en Lucian, die uit Roemenië naar Italië trekken. Om heel simpele en herkenbare redenen. Ze komen in een andere situatie terecht dan ze hadden verwacht, maar blijven niet bij de pakken zitten. Het verhaal wordt niet verteld door de personages verder te gaan doorgronden, maar ingevuld door de beschrijvingen van het landschap, de omgeving, kleine dingen. Heel sterk.Dit boek van Mark Lanegan ligt nu op mijn tafeltje. Ik ben al een paar hoofdstukken ver, het is lastig lezen. Ik hou van het werk van Lanegan, ik vind zijn optredens vaak een teleurstelling omdat hij zo afstandelijk doet. In het boek gooit hij alles op tafel, zijn drugsgebruik, moeilijke relatie met zijn ouders, seks,... Ik weet niet of ik het wel wil weten, het klinkt rauw en het is hard, maar tegelijkertijd kan ik het boek nog niet aan de kant leggen.