Coronawalks: Welle- en Kappellemeersen

Mijn agenda is weer grotendeels leeg gehaald en hoewel ik die ook wel wat online probeer te vullen, blijf ik ook wel op mijn honger zitten. ...

Mijn agenda is weer grotendeels leeg gehaald en hoewel ik die ook wel wat online probeer te vullen, blijf ik ook wel op mijn honger zitten. Ik weet dat we nog van alles mogen doen en ook aangemoedigd worden om naar buiten te gaan. Niet-essentiële verplaatsingen mogen. Maar ik ben niet echt een wandelaar en ik word ook niet warm van wandelen in de natuur. Een kastanje die van een boom dondert, geritsel in de struiken, een plons in het water,... het is voldoende om me te doen gillen of verschrikt te doen omkijken. Echt rustig van zo wat wandelen in de natuur word ik dus niet. 


Maar tegelijkertijd kan ik er ook wel van genieten. Ik kreeg een tip hoe ik van bij me thuis op een wandelroute geraak en ik vond het zalig. Ik ga er nog wel eens over schrijven. Ik drukte toen wat het idee weg om een nieuwe reeks op mijn blog te starten, maar kijk, waarom niet? Zelfs als er hier maar ééntje verschijnt. 
Vrijdagavond keek ik nog eens naar de website met de wandelknooppunten en de wandelroutes. Ik vind het vaak moeilijk. Ik heb geen zin om eerst met de auto te moeten rijden om dan mijn cambio een paar uur te betalen omdat hij geparkeerd staat. Dus toen ik de Welle- en Kapellemeersen route vond was dit ideaal. 
De wandelroute start in de Stationsstraat in Denderleeuw en je loopt dus ook wat door een woonwijk voor je de Wellemeersen binnen kan lopen. Niet zo erg omdat Wellemeersen echt wel een mooi natuurreservaat is. 
Het reservaat heeft vonderpaden en ik moet toegeven dat was voor mij de reden om deze wandeling te kiezen. Ik moet toegeven dat ik er mij wat meer bij had voorgesteld, het is één lange strook, maar wel leuk om te doen. 
Nadien slikte ik eens dat we door een stuk weide met gallowayrunderen moesten, gelukkig was er geen beest te bespeuren en ik liep op dat moment ook achter een gezin met twee jonge kinderen. Als zij durfden, zou ik toch ook wel durven zeker. 
Ik liep een heel stuk langs de Schelde, denk ik, omdat het daar Scheldeland heet en ik genoot van de zon. Het was warmer dan gedacht en ik speelde mijn jas en muts uit. De wandeling liep halverwege ook weer door een wijk en zelfs een stuk door Erembodegem om dan langs het jaagpad verder te gaan. Gezien het mooie weer was het daar best druk, met veel wielertoeristen en andere fietsen. 

Het tweede groene stuk, Kapellemeersen viel me wat tegen, je loopt er grotendeels rond. Vermoedelijk om langs de kapel te passeren en dan zie je nog een stuk de achterkant van tuinen om terug op het jaagpad terecht te komen. De route is 11 km en ik moet zeggen dat de wandeling mij wel energie heeft gegeven. 

You Might Also Like

0 reacties