Kameel

Het was één van mijn voornemens, en ik zette het op mijn happiness lijstje , al heeft het een tijd geduurd voor ik ruimte in mijn agenda ha...

Het was één van mijn voornemens, en ik zette het op mijn happiness lijstje, al heeft het een tijd geduurd voor ik ruimte in mijn agenda had en daardoor was de keuze ook snel gemaakt. Op dinsdag zou het worden, want dat bleek de enige dag te zijn die ik week na week vrij had kunnen houden. Op een enkele uitzondering na. Het beperkte meteen ook de keuze voor de lesgevers en ik trok naar één mijn oude dansscholen. 
De Ingang is ondertussen verhuisd en het is meteen ook een stevig ritje om er op tijd te geraken. De dag voor ik 41 werd had ik mijn eerste les. Ik grabbelde in mijn mand met kleren en zonder al te veel zoeken vond ik mijn oude sjaaltje met belletjes. Tegen het einde van de les had ik er twee los gekregen en ik werd er blij van. Het was een eeuwigheid geleden, maar het voelde goed en dat gevoel werd bevestigd door de lesgeefster: ergens zitten die bewegingen nog. Al is het ook best confronterend, zo na een paar lessen. Ik ben zo stijf als een plank en ik durf mezelf met moeite aan kijken in de spiegel. Ik voel me dan onhandig terwijl ik gewoon wil bewegen en me goed voelen. Voorlopig leren we in elke les nieuwe bewegingen, waardoor ik me telkens wat onhandig voel, maar ik geniet er ergens ook wel van. Geen idee of ik het volhoud, maar deze reeks wil ik wel uit doen.

You Might Also Like

1 reacties

  1. Super dat je er gewoon voor gaat. Ik bedacht onlangs ook dat ik eens "iets zou moeten doen". Maar het komt er dus totaal niet van.
    Alyssa ging vorig jaar naar de ingang, ik vond het er wel heel tof (nu zitten we wat dichter bij huis inmiddels)

    BeantwoordenVerwijderen