Ergens in mijn puberteit had ik een zwak voor Bryan Adams. Ik zwijmelde bij de film Robin Hood waar hij de titeltrack voor schreef of zong. Maar de liefde was zo wat over toen hij iets begon met Mel C van the Spice Girls. Muzikaal dan toch...



Maar tegenwoordig kan ik het liedje niet uit mijn oren krijgen. Ik neem mijn breiwerk en begin spontaan te neuriën. De kleur van de wol verwijst naar dat liedje, baby when you're gone, en komt uit de Brexit collectie van Countess Ablaze. Ik viel voor het gedurfde roze met donkere tinten, twijfelde nog even toen ik de naam las, maar liet me overhalen door de kleur.

Het is niet het eerste paar sokken dat ik in één van de Brexit kleuren maak, eerder was er al het Go it alone paar, naar een song van Beck. De collectie is uitverkocht en zoals dat bij de Rebel Updates haat, when they're gone, they're gone...

Mijn initiële plan was om opnieuw voor Vanilla is the new Black te kiezen, maar de bruine vlekken die ik aan mijn enkels had bij mijn Go it alone paar deden me afzien van het plan. Niet dat het me stoort, maar ik wou deze keer iets anders. Aangezien mijn blind date op een sisser afliep en ik het breisel niet voorbij mijn enkels kreeg, probeer ik het deze keer met een grotere naald (een 2.5 ipv 2 mm). De steek van de shell cottage socks, het eerste patroon van deze editie van the handmade sock society, de collectie van Helen Stewart, vermindert de rek uit de steken gevoelig.