Ik ben halverwege mijn verlof, ik moest al eens gaan rekenen. En in tegenstelling tot wat ik had gedacht dat het een rustig verlof zou worden, heb ik mezelf al overtroffen. Ik verkondigde op voorhand dat ik geen plannen had, of toch geen grote, want er waren geen Gentse feesten. 

En dat klopte volledig, maar op woensdag ging ik eindelijk nog eens eten met een vriendin en dat was dus dag -1. Gezellig bijpraten en lachen, oh wat heb ik dat gemist. 

Dag 0 ging ik in Brussel werken en combineerde ik dat met een ongelooflijk mooie voorstelling van Wim Vandekeybus in de KVS. Eindelijk! Nadat de première niet kon doorgaan in november, dan toch maar een livestream werd (en wat voor één!) eindelijk in de zaal verwonderd worden. 

Dag 1 werd holderdebolder geregeld omdat het eerst niet kon en dan toch wel. De pizza in de zomerbar viel in het water maar op Dok Noord hebben ze ook heerlijke pizza en werd nog lang gebabbeld op het terras. 

Dag 2 en dag 4 werden rustdagen. Op zaterdag betekende dit familietijd op maandag vermoedelijk tijd voor mijn naaimachine. 

Naar dag 3 had ik hard uitgekeken, eindelijk de cd-voorstelling van Monograph in Herberg Macharius. Met bubbels en met een middag- en een avondsessie maar de muziek live kwam nog harder binnen, vooral omdat ik het verhaal erachter ondertussen een beetje in elkaar kan puzzelen. En natuurlijk ook fijn bij babbelen met een vriend. 

Dezelfde vriend die op dinsdag mee ging naar Gardenia, 10 jaar na de vorige reeks. Net als Polly had hij de voorstellingen nog nooit eerder gezien en hoewel het meer vanzelfsprekend lijkt, blijft het razend actueel, zeker met Polen of zelfs maar Frankrijk waar onlangs een wet lesbische vrouwen toestemming geeft om een kind te krijgen. 
Woensdag mocht ik in de tuin van een B&B naar een try-out van Wim Claeys. De man met de accordeon en voor altijd verbonden aan de Gentse zangstonden. Ik was de tel van de dagen al kwijt en dat hele vrijdag-zaterdag ding als start van de telling maakt het er niet simpeler op. 
Donderdag kon ik onverwacht naar Testament van een journalist in de abdij. Hugo Camps neemt afscheid en Action Zoo Humain brengt dit in beeld. Ik was gegrepen door de manier waarop ze het brachten, prachtig decor, goede acteurs en de juiste vragen, ook al ben ik dan geen kenner van het werk van Camps. De voorstelling was op de valreep van mijn selectie van Theater aan Zee gedonderd en de extra plaatsen die plots vrijkwamen waren ideaal. 
Vrijdag, dag 8 ondertussen, maar tegelijkertijd mijn laatste avond Gentse feesten voor dit jaar, zakte ik af naar het Luisterplein, deze keer niet het Laurentplein, maar de speelplaats van een school. Ideaal decor voor "In Gent" wat de hoofdact ook zou opmerken. Ik had het zien passeren op de sociale media maar had geen zin in het gedoe met bubbels, gelukkig kreeg ik het goede duwtje in de rug en ik maakte er meteen een volledige avond van met ook Douglas Firs in het avondprogramma. Frank Vanderlinden deed wat van hem verwacht werd, de vooravond van zijn 59ste verjaardag. Ik denk dat de laatste keer dat ik hem aan het werk zag ook op de Gentse feesten was, maar zeker dat ik de laatste jaren niet de moeite deed om te gaan kijken. Onterecht besef ik nu! 
Dag 9 werd mijn laatste dag Gentse feesten met een bezoek aan Dada Chappelle en straffe kaffe! Vorig jaar ontdekt en ik wou dit jaar ook langs gaan. Toen ze me goede Gentse feesten wensten, voelde het een beetje vreemd, maar nie pleuje! En dat het volgend jaar wat meer mag zijn!