Als tiener droeg ik zwart, ook doorheen de unief zag je me in jeans en een zwart vormloos t-shirt. Ik maakte misschien wel een uitzondering voor donkerroze, bordeaux. Zo herinner ik me een t-shirt met lange mouwen en turtleneck die ik steevast onder mijn zwarte bloes droeg. Ik heb beide echt kapot gedragen, tot ik mijn vingers door mijn bloes stak. Toen ik begon te naaien en breien koos ik voor drukke prints en kleuren die ik eigenlijk zelden uit het rek in de winkel zou halen. Het gevolg was dat ik niet wist hoe ze te combineren. Ondertussen ben ik opgeschoven en kies ik kleuren die ik ook anders zou kiezen. Het roept iets minder zelfgemaakt en het voelt ook beter. Bovendien is het makkelijker te combineren. Ik kies niet langer paars als compromis voor rood en blauw, maar kies opnieuw bordeaux, rood en blauw. Het gevolg is dat ik een aantal sweater quantities in dezelfde tinten heb liggen. Zeker van bordeaux is dit het geval. Maar natuurlijk probeer ik niet enkel wol te verzamelen, ik probeer het ook te gebruiken. Toeval is dat ik op korte tijd twee cardigans in dezelfde kleur afwerkte.

Zo werkte ik dit weekend mijn carbeth cardigan van Kate Davies af. Ik gebruikte wol van bij Wolder met een mengeling cashmere en wol. Ik gebruikte de draad dubbel om de stekenproef te realiseren. Ik heb uiteindelijk een andere maat gekozen, aangezien de stekenproef niet helemaal klopte. Aangezien ik de cardigan wat langer wou, had ik meer wol gekocht maar het was toch nodig om twee extra bollen te komen. Achteraf bekeken was één ook voldoende geweest.

De afwerking vroeg best wat tijd met panden die apart opgezet worden en dan wat later in de wacht worden gezet om de nek af te werken. Ik vind de hals heel mooi omdat je de kraag dubbel plooit en steken opneemt aan de binnenkant. Hierdoor krijgt de trui iets van een jasje. Verder was er ook de i-cord afwerking aan beide panden. De knoopsgaten worden hier in verwerkt, wat voor mij een nieuwe techniek was. Maar de uitleg was heel duidelijk en ik vind het wel mooi geworden. De stof voelt zacht aan en ik heb beslist om op het knopenpat een lint te stikken zodat de knopen extra stevigheid krijgen. Zolang de knopen er niet aan staan, probeer ik de verleiding te weerstaan om de cardigan te dragen. De cardigan is iets minder wijd dan het model van de ontwerper, maar ik ben nu al zeker dat deze vaak gedragen zal worden.

Ook voor mijn kuru-cardigan die ik in september afwerkte koos ik voor deze kleur. De trui wordt regelmatig uit de kast gehaald. De wol is aran van Shilasdair, geverfd op het eiland Skye. Ik hou van die kleur. De stof voelt iets stugger aan dan de carbeth cardigan en daardoor vind ik ze toch verschillend.

Onderaan zie je de kuru cardigan met een halssluiting die wijder is. Ik vind beide heel leuk en vind ze toch ook voldoende verschillend om beide in mijn kleerkast te hebben. Ik zou zo slecht zijn in capsule wardrobes.

En dan is er nog een ouder exemplaar. Mijn lush cardigan in artesano blue faced blend wordt heel regelmatig uit de kleerkast gehaald en je merkt het ook wel aan hoe hij langzaam begint te pluizen. Door het ajour patroon heeft hij ook iets luchtigs en smokkel ik hem in mijn tussen de seizoenen garderobe. Ook op een mindere zomerdag durf ik hem bovenhalen.