Ik had mijn ticket voor de voorstelling van gisteren al toen bleek dat Voetvolk ook naar Theater aan Zee kwam. Ik heb ondertussen heel veel positiefs over de voorstelling gehoord en was dus best wel benieuwd. Lisbeth Gruwez zag ik eerder aan het werk, oa op TAZ (met muziek van Bob Dylan), maar ook in Campo. Deze keer danst ze zelf niet, maar zien we tien dansers op het podium. Ze dragen kleurrijke t-shirts en korte broekjes in diverse kleuren. Elke vrouw is anders.

Één voor één komen ze op het roze tapijt. Hun bewegingen lijken onnatuurlijk. Ze vormen zich in allerlei bochten en bewegen op hun eilandje. Ik wist soms niet goed waar te kijken. Ze interageren met elkaar of op hun eentje. De muziek blijft relatief op de achtergrond.

En plots staan alle dansers op een hoopje. Ze bewegen als grasprietjes  waar de wind over waaait. Je hoort de zee of de regen of vliegtuigen of een autostrade. Het maakt niet, het is een redelijk eentonig geluid en dan valt de groep weer langzaam uiteen.

Het patroon herhaalt zich een paar keer maar telkens is het anders. Telkens zit ik geïntrigeerd te kijken. De dansers stralen elegantie uit, zelfs als hun bewegingen soms onnatuurlijk overkomen. The sea within werd ergens als de dansvoorstelling van het jaar genoemd en ik kan me er wel in vinden. Dit is een ongelooflijk mooie voorstelling, heel intrigerend en afwisselend. Lisbeth Gruwez stond al langer op mijn lijstje van namen om in de gaten te houden, na de voorstelling van gisteren werd dit nog maar eens bevestigd.

The sea within, van Voetvolk/Lisbeth Gruwez, gezien op 5 december in Vooruit