Ik heb de neiging om mijn restjes stof bij te houden. Het is al sterk geminderd, want in het begin hield ik ook de minuscule lapjes bij voor het geval ik knopen of buttons zou maken. Nu hou ik het een beetje op minimum de grootte van een zak en dan liefst twee. Vorig jaar knipte ik veel rae pants, die momenteel geweldig veel gebruikt worden, want super comfortabel en toch gekleed. Maar als je geen twee panden naast elkaar krijgt uit de stof, want het is een wijde broek en ja, mijn achterste heeft ook een zeker volume #schaterlach, dan heb je redelijk grote stroken over. Ik had een stukje zien liggen van het zwarte linnen en dat uit mijn voorraad mee naar beneden genomen. Ik wou wel eens weten of het zou lukken om de saraste top te maken. Het voorpand en rugpand is doorgeknipt, waardoor het misschien wel mogelijk zou zijn. Ik maakte de top eerder met de ruffels, maar net die ruffels zorgen ervoor dat die vaak in de kleerkast blijft liggen. En ik gebruikte het patroon ook in de jumpsuit combinatie met de solina.

Ik ging aan het puzzelen maar het mocht niet baten, zoveel stof had ik nu ook niet over. En toen bedacht ik dat ik ook net zwarte kant van bij De Stoffenkamer had gekocht. Via Instagram kwam het laatste nodige duwtje en toonde Helena hoe ze haar jumpsuit met een kanten rugpand dat extraatje had gegeven.

Ik ging aan het knippen en het stikken. Voor de naden ging ik voor Franse naden. Het vraagt wat geduld, maar de afwerking is zoveel mooier. Mijn overlocksel durft wel eens loskomen en dan wordt het zo slordig. Ik koos voor een afwerking met biais aan de knopenranden, misschien wat overkill, maar ik vond het wel mooi.


 Het werd een volledige kraag, met veel speldjes en een uitdaging om mooi af te werken bij de kant. Lostornen was niet de boodschap.
Al bij het passen viel me de wijde achterkant op en door het linnen staat het nog wat wijder. Bij een volgende zou ik hier wel wat willen aan veranderen. Het verklaart ook meteen waarom ik de eerste keer zoveel stof over had om het bij de broek te doen passen. Soms komt een inzicht pas heel laat. Het zal vooral kwestie zijn om het voor een volgende keer te onthouden. Lach maar, ik hoor het wel.
 En de rug? Mag ik fan zijn van mijn eigen maaksel? Het voelt stoer in dat zwarte linnen en de rug maakt het meteen ook weer vrouwelijk.