Er is veel gezegd op de persconferentie en veel is ook niet gezegd. Denk ik. Ik heb niet gekeken en het verbaasde dat zo veel mensen in mijn omgeving daar blijkbaar op zaten te wachten. Allez, ik snap dat je wil weten wat ze gaan zeggen en of ze bevestigen waar al heel de week over gespeculeerd wordt, maar wat maakt het voor verschil om dat op vrijdag al te weten of op zaterdag? Misschien is het omdat ik er weinig van verwachtte, ik heb geen kinderen, ik woon alleen, ik kan thuiswerken,... het was eigenlijk al heel de week duidelijk dat ik niet tot de doelgroep van de beslissingen hoor. Wat ik wel gehoopt had, was dat de piste die efkes geopperd was dat de kinderen voor het opengaan van de scholen hun grootouders zouden mogen zien. Ik weet dat het voor mijn ouders en voor vele in hun situatie wel eens deugd zou doen. Dat ik zelf mijn grootvader in het woonzorgcentrum niet mag gaan bezoeken, besef ik, maar dan zou er toch al iemand blij zijn. Ik weet dat mijn vader in zijn eentje nu zo wat onnozel wordt, al die boeken die hij ging lezen tijdens zijn pensioen, vergeet het!

En dan is er de mededeling dat de winkels weer open mogen, onder bepaalde voorwaarden, maar dat de stoffenwinkels al eerder open mogen. Ah ja, want die zijn nodig voor het maken van mondmaskers. Ik kan me zo inbeelden hoe dat gaat, zeker na het gedoe met de doe het zelf zaken en de tuincentra waarbij de ene dan weer wel mocht, maar de verfwinkel niet. Deze keer wil je dan toch goed voorbereid zijn. En daar zitten dan al die kledingwinkels met hun nieuwe collecties, al serieus ambetant omdat alle lente- en communiefeesten niet doorgaan en ook trouwfeesten serieus uitgedund zijn. Waarom zou een mens nog een nieuw kleed of nieuwe schoenen gaan kopen? En ondertussen moeten ze waarschijnlijk al de volgende collectie beginnen bestellen. En ondertussen vinden al die andere werkgevers het ook wel welletjes geweest, dat personeel dat thuiswerkt, die kinderen die daar rond lopen,... Ik weet niet, ik denk dat het aannemelijk klonk dat stoffenwinkels eerder open kunnen omwille van de nood aan mondmaskers. Maar op dezelfde pagina dat de radio de campagne lanceert staat ook een link naar een artikel waarin het nut van die maskers in twijfel wordt getrokken. Ah ja, het gaat ook over mondmaskers.

Ik werd wat lastig elke keer ik het hoorde, en ik heb het te veel gehoord en gelezen, "maar stoffenwinkels al vanaf 4 mei voor het maken van mondmaskers". Ik dacht aan De Stoffenkamer en Madeline de Stoffenmadam (en vermoedelijk nog andere, sorry) die instructies printklaar maakten, pakketten aan sterk verminderde prijzen aanboden, toch nog ergens linten wisten te vinden of met bruikbare alternatieven kwamen, mondmaskers inzamelden,... Heel veel inspanningen zodat vrijwilligers met een naaimachine mondmaskers maakten, voor de zorgsector, voor de hulpverlening, voor mensen uit winkels,... noem maar op. Ik las ergens dat er 1 miljoen mondmaskers door vrijwilligers al zijn gemaakt.

En nu wordt doodleuk nog een oproep gelanceerd, want we moeten gaan werken en het openbaar vervoer nemen en we krijgen wel een masker of een filter maar niemand kan zeggen wanneer. Dus er is een hashtag en een gezicht voor de campagne. Begrijp me niet verkeerd, ik maak met plezier mondmaskers, ik heb het ook aangeboden en ik haal daar ook wel voldoening uit van iets nuttigs te kunnen doen. Ik was in het begin behoorlijk lastig dat ik niet kon meedoen omdat ik aan het snotteren was en ik misschien daar te voorzichtig in was.
Maar goed, ondertussen zijn we verder, zoekt de overheid nog naar manieren om aan filters en mondmaskers te geraken, maar in afwachting daarvan kunnen die vrouwen (sorry mannen met een naaimachine of 3D printer) gerust nog wat stikken toch? Het is niet dat zij een betaalde job hebben, voor de kinderen moeten zorgen of gewoon ook eens zin hebben om met een vriend(in) een wandeling te maken? Misschien gewoon rustig in de tuin een boek te lezen? De druk op de gezondheidszorg, het onderwijs, schoonmaakdiensten,... is al zo groot, allemaal sectoren met een oververtegenwoordiging aan vrouwen, we kennen het onevenwicht in de verdeling van huishoudelijke taken en emotionele arbeid, een verdeling die hardnekkig blijft...

Al die dingen op een rijtje zorgen ervoor dat ik het eigenlijk echt wel onaanvaardbaar vindt dat een regering dan maar zegt dat er nu een oproep komt om die handen uit de mouwen te steken. Ik vind dat ze dan toch minstens een naaiweekend all-in verdienen. En ik zou het fijn vinden als één van die vrouwenorganisaties die massaal op de kar springen om mee te naaien (met goede redenen, ik herhaal het) maar toch, het mag ook eens gezegd worden. Of ben ik de enige die dat vind?