Breaking the pattern

Ik dacht, laat ik nog maar eens stoefen met een naaisel. Ik kan zo plots een idee hebben en dan moet het meteen gebeuren. Zoals die keer dat...

Ik dacht, laat ik nog maar eens stoefen met een naaisel. Ik kan zo plots een idee hebben en dan moet het meteen gebeuren. Zoals die keer dat ik naar Finland ging en begon te panikeren over wat ik zou meenemen van kleren. Ik kan heel kalm over komen, maar dit kan echt een bron van stress zijn. Eens ik weet wat ik ga aandoen, kan de rest me nog weinig van mijn melk brengen. Maar goed, een Fins naaisel dus. Ik kon niet meteen iets bedenken, tot mijn frank viel dat Named, twee Finse zussen zijn. Ik dacht al aan mijn zwarte jumpsuit, maar misschien was de scuba niet warm genoeg voor vriestemperaturen. En zo ging de bal aan het rollen. Ik bedacht dat ik nog een rekbaar ribfluwelen stof van bij Mon Depot had liggen en ging aan het puzzelen met de patroondelen.

Ik combineerde opnieuw de broek van de solina jumpsuit, met de saraste top en ook ergens mouwen uit. Deze keer nam ik het achterpand van de solina jumpsuit en enkel het voorpand van de saraste top. Dit loste al mijn probleem op met een teveel aan stof  dat ik de vorige keer had en ik probeerde ook wat beter te passen.

En ik bleek hetzelfde probleem te hebben met de breedte van de heupen, of net er onder als die keer maar omdat de stof wat meer doorvalt, valt het minder op. Ik zag dat er nog een plooitje in het voorpand wat ongelukkig zit en hoewel ik dat wel eens ging oplossen, is het vast geen verrassing dat ik het kledingstuk al verschillende keren aan had, ondanks dat plooitje. Ik slaagde er in om het de zondag voor mijn vertrek te knippen en te stikken, terwijl ik misschien beter mijn koffer had gepakt, ik geef het toe. Maar het is een heerlijk kledingstuk, en ik denk dat mijn collega's het door hebben dat dit eigenlijk een beetje als een pyjama voelt.

You Might Also Like

0 reacties