Ik heb nog steeds vakantie en ik probeer die ook wat actief in te vullen, op mijn manier dan wel. Ik haal mijn museumpass erbij en ik laat me verrassen. Het Wiels Museum vind ik wel leuk en heeft altijd wel interessante tentoonstellingen, vaak wat out of my comfortzone. Maar voor deze van de Vietnamese kunstenaar Thao Nguyen Phan wou ik wel graag naar Brussel afzakken. Ook op een heel warme dag.

Er zijn drie films die een bepaalde sfeer oproepen. En verder zijn er ook bijzondere schilderwerken. 
Op papier in kaders die je langs beide kanten kan bekijken, het lijkt op bladeren uit boeken maar ik kon er niks van op maken. De schilderijen zien er soms wat naïef uit maar soms komen ze ook behoorlijk hard uit de hoek, ondanks het gebruik van de pastelkleuren. 
En dan zijn er ook schilderijen op zijdestof, die je aan beide kanten kan bewonderen. Het gedempte licht in die ruimte zorgde voor een mooi kleurenspel. 
Over Wolfgang Tilmans kan ik kort zijn, de tentoonstelling is verspreid over twee verdiepingen. Ik hield wel van de grote, enigszins abstracte foto's op de bovenste verdieping, maar niet van de foto's van mensen op de andere verdieping. Ik denk dat ik ook te hard uit keek naar het werk van Thao Nguyen Phan. 

Ook in Wiels gelden corona-maatregelen en het parcours is dat je met de lift naar de bovenste verdieping gaat en dan met de trap naar beneden komt. Het museum is gevestigd in een oude brouwerij en de traphal is redelijk indrukwekkend, ik heb het er altijd wat moeilijk mee met mijn hoogtevrees. Ik koos er bv ook voor om niet naar boven te gaan bij Wolfgang omdat ik al eerder daar eens doodsangsten heb doorstaan op die ijzeren trap. Het was redelijk rustig in het museum dus vermoedelijk had ik ook wel de lift kunnen inschakelen. Ik reserveerde mijn ticket de dag zelf, maar het was een weekdag en misschien is er nog wel meer interesse nu het de laatste week is.