­

Ouders

Dit postje op Peters blog zorgde meteen voor de nodige herkenning. Na maanden wat zeg ik jaren heeft mijn ma een mailadres. Op haar werk. Z...

Dit postje op Peters blog zorgde meteen voor de nodige herkenning. Na maanden wat zeg ik jaren heeft mijn ma een mailadres. Op haar werk. Ze was het beu. Alle berichten werden voor haar geprint door een collega, maar ze merkte steeds vaker dat ze kleinere dingen miste, een collega die vertrok, een verjaardag,... de leuke dingen die voor het sociale weefsel zorgen, zeg maar. Dus heeft ze nu een mailadres. Ik heb het niet, ook al heb ik het al gevraagd, maar ik krijg het niet. Het is enkel voor het werk. Net zoals we vroeger instructies kregen dat we haar niet zomaar mochten bellen, mogen we haar niet mailen. Dus vroeg ik wat ze er dan mee doet. Wel, niks eigenlijk. De berichten die ze ontvangt print ze en steekt ze in een map. Er is nog werk aan de winkel, op zijn minst, maar het is ook wel een overwinning voor iemand die al meer dan 40 jaar bij hetzelfde bedrijf werkt. Mijn pa is dan weer compleet het tegenovergestelde, hij heeft een resem adressen die hij voor god weet wat allemaal gebruikt, efkes stemmen voor het één of het ander, iets online kopen, zijn kinderen mailen,... Noem maar op. Hij smst ons als de besten, het is vaak de meest efficiëntste manier om af te spreken heb ik gemerkt, al zijn er die dat tegenspreken. En hij antwoordt zijn mails met thx.

En zeggen dat mensen van zijn leeftijd geen mails of sms'en met vacatures van de VDAB mogen ontvangen?

You Might Also Like

0 reacties