Meer naaisels
10:18In de rode velours van Mon Depot zag ik een nieuwe Louisa jurk . Ik had de stof al geknipt op naaiweekend en het lukte om bijna alles same...
Toen ik de Vreetz'oppers ging afgeven bij De Stoffenkamer kwam ik thuis met twee stofjes en een couponnetje. De zwarte lichte sweaterstof met reliëf werd al een burda 7828 t-shirt. Het valt een stuk wijder, vermoedelijk omdat ik de naadwaarde er nog eens bij knipte.
Met de restjes maakte ik Oliver leggings. Hopelijk passen ze de kleine baby nog even.
En hiermee denk ik dat ik zowat alle nieuwe kledingstukken geblogd heb. Vanaf nu kunnen de naaisels ook meetellen voor de #uit.
Zonen09 & cadeautjes, de ideale combinatie
12:07De lieve Ruth van Georgette vroeg me of ik er wel in slaagde om die stoffen te verwerken, want het is zonde als mooie stoffen in de kast b...
Een Theo vraagt best wel wat tijd, maar eigenlijk is er ook het gevoel dat ik dat vaker zou moeten doen. Het effect is gewoon fantastisch. Stiekem wil ik een volwassen versie.
Maar een Wolf is natuurlijk niet compleet zonder de cape. Ik knipte voor beiden dezelfde cape, een stofje en een fleece van Ikea. Ook kregen ze er beiden een pyjama met lange mouwen en lange benen bij. In hetzelfde stofje, maar toch met een paar kleine verschillen. Zo kregen zijn mouwen en zoom boordstof en vergat ik de driehoekjes voor de cape.
Ik knipte voor hem nog een pyjama met beren, zo kon ik de driehoekjes voor de cape ook nog gebruiken, want dat was ik bij de puffins vergeten. Foei!
De cadeautjes werden bijzonder goed onthaald, ook al zei ze: "nog een pyjama" waardoor ik vermoed dat een grootmoeder aan hetzelfde gedacht had. Maar de cape was het succesnummer, ze deden al snel hun bovenstuk aan met de cape en tegen het einde van de lunch zaten er twee kindjes volledig in pyjama te spelen met lego. Hij vertelde zachtjes dat hij ook wel Ă©Ă©n met korte mouwen en korte broek wil, misschien in bruin, al is blauw wel zijn lievelingskleur. Hoe leuk is dat wel niet!
FOMU: Saul Leiter & Herman Selleslags
11:32Ergens in Ă©Ă©n van de vorige postjes schreef ik al vaag iets over een nieuwe schrijfworkshop. Het is een nieuwe formule van Wisper die ze ...
Herman Selleslags belde blijkbaar naar het fotomuseum met de vraag of ze zijn archief wilden. Het is zo een vraag waar je als museum geen nee op kan zeggen, maar ze hadden op dat moment niet beseft hoe groot die collectie wel is. Selleslags fotografeerde jarenlang voor Humo en dus vind je veel foto's van artiesten, maar ook foto's van minder bekende mensen of landschappen.
De verhalen achter de foto's waren ook de moeite. Het is bijna ondenkbaar hoe je vroeger naar Engeland trok om die bekende popgroep te fotograferen en daar dan bleek dat ze al verder gereisd waren. In een tijd zonder gsm's was er toch meer aan het toeval overgelaten en aangezien je foto's nog moest ontwikkelen of zuinig omspringen met je filmpje, maakte dat ook wel dat de foto's een extra dimensie kregen. Het lijkt nu zo veel simpeler, gewoon klikken en tussen de honderden foto's zal wel een goed beeld zitten.
De tweede tentoonstelling is deze van Saul Leiter. Een fotograaf die eigenlijk liever onbekend wou blijven, zodat hij foto's zou kunnen blijven maken. Zijn beelden zijn vaak geschoten ergens op straat, niet zelden wat flou of spelend met de lichtinval.
Hij schilderde ook, maar ik moet zeggen dat deze beelden mij minder aanspraken. Ook was er een reeks waarbij hij foto's overschilderde. De gids vond deze wat kitscherig en blijkbaar was er twijfel over geweest om deze op te nemen omwille van de kwaliteit, maar het gaat ten slotte om een retrospectieve.
Verder bleek Leiter ook een modefotograaf, maar dan wel Ă©Ă©n met een geheel eigen stijl, waarbij de nadruk niet lag op het kledingstuk of accessoire maar eerder op de sfeer. Niet altijd wat de tijdschriften verlangen, zoals je wel begrijpt. Al vond ik deze beelden heel mooi.
's Middags lunchte ik in het café en eigenlijk is dat wel een leuke ruimte om even de prikkels te laten bezinken.
In de namiddag gingen we naar de bovenste verdieping, waar Braakland zich bevindt. Een grote ruimte ingedeeld in drie ruimtes met wisselende expo's en performances. Toen ik er was ging het over Amerika, cowboys en proms. Heel sterke beelden.
Het was een minder goed jaar
09:33om te breien. Deze zomer ben ik stomweg gevallen en ik heb maanden niet gebreid, dat laat zich vertalen in beduidend minder kilometers en mi...
Ik breide twee truien, al heb ik epistrophy al in 2015 opgezet. Voor Dandelion testte ik het patroon en het is gelukt om af te zetten bij veel te warme temperaturen en voor ik mijn arm niet meer kon gebruiken. Ik heb voor Suvi Simola ook nog een nieuw patroon opgezet om te testen, de travel light cardigan.
Er kwamen drie sjaals en een col van de naalden, dus koud ga ik het niet krijgen en er zijn ook nog twee mutsen afgewerkt. Een van de sjaals en de col zijn van de Ysolda club en ja, ik heb me ook voor volgend jaar ingeschreven.
Verder heb ik redelijk wat bijna's: ik tel vier truien en drie sjalen. En zeker Ă©Ă©n van die truien wil ik graag aan op EYF17. Maar er komt ook een nieuwe KAL aan voor EYF waar ik aan mee wil doen....
Zebrawoods: Puggy
11:18Puggy verkoopt de AB en Vorst uit, speelden al het voorprogramma van niet van de minsten, en toch waren er nog kaarten aan de kassa van Zebr...
Zebrawoods is een klein en fijn festivalletje in deze donkere winterdagen. Op het terrein van de Zebrastraat branden houtvuurtjes, in de tent is het lekker warm, branden lichtjes en staan bankjes met schapenvelletjes. Ze hebben een heel gevarieerd programma en gisteren was het tijd voor mannen in een pak met een gitaar.
Frontman Matthew Irons deed meer dan verdienstelijke pogingen in het Nederlands, maar Engels is zijn moedertaal. Hij heeft het charisma om een tent zo in te palmen zonder al te veel trucjes. "We gaan enkele nieuwe liedjes spelen en voor wie ons nog niet kent, zal alles nieuw zijn, just enjoy." Hun enthousiasme werd opgepikt door de groepjes Franstaligen die duidelijk voor Puggy waren afgezakt en tijdens het voorprogramma van Douglas Firs bleven praten, tot zijn lichte frustratie.
Puggy wisselt de meer zachte stukken zoals How I needed you met de meer harde rocknummers, soms binnen hetzelfde lied. De frontman improviseerde het refrein van Change the colours in het Nederlands alvorens toch maar voor de gewone versie te gaan, met het publiek dat het refrein mee zong. Ook When you know werd lang uitgerokken en werd zo ook een fijn meezing moment. Na de bisnummers deed de tent gewoon nog wat verder. Maar het was onverbiddelijk gedaan.
Ik zag flarden britpop, hoorde stevige rock, ook al eens een flard disco en vooral een heel aanstekelijk geluid waarbij je niet kan stil staan. Vrijdag staat duidelijk voor dansen op Zebrawoods. En Puggy was een fantastische ontdekking! Nu ik tijdens het schrijven wat nummers opzoek op Youtube blijkt toch wel dat ze er live een tandje bij steken. Ga ze dus zien!
Onbekende vrouw
12:12"Ik ken die vrouw niet." De gedachte was er plots zaterdag. Geen idee waar ze vandaan kwam, maar ze was hardnekkig. Ik keek...
De gedachte was er plots zaterdag. Geen idee waar ze vandaan kwam, maar ze was hardnekkig.
Ik keek naar mezelf en zag hoe ik bewoog in de groep. Een kleine groep onbekende vrouwen, een schrijfworkshop in het museum. Met alle mogelijke struikelblokken, je zelf voorstellen, je teksten voorlezen,...
Ik wist meteen bij welke groep ik moest zijn toen ik de inkomhal binnenkwam. Ik vloekte nog wat om het vroege vertrekuur maar verwerkte dat in mijn selfie-tekstje. En iedereen vond het wel spannend, zo een hele dag op je eentje en toch in groep.
Er waren de schrijfopdrachten en bij de eerste in de zalen kromp ik in elkaar. Wat een mooie foto's! Maar geen letter inspiratie. Alleen maar de tijd die tikt. Geen letter kreeg ik geschreven.
Gelukkig lagen de andere opdrachten me beter. Een hele dag in het museum leek op voorhand lang, maar dat viel goed mee. Er was de middagpauze en iedereen leek wel wat nood te hebben aan tijd voor zichzelf of een frisse neus.
We liepen rond in alle tentoonstellingen. Ik nam het woord, becommentarieerde teksten, vroeg verder en gaf complimentjes. Ik deed een lift vol vrouwen luid lachen met een flauw mopje. Ik moedigde aan en ik popelde om mijn tekst voor te lezen. Ik was er best fier op en wou dat delen.
"Ik ken die vrouw niet." Maar ik vind ze wel leuk. Ze voelt ook vertrouwd . Zelfbewust, niet altijd even zelfzeker, maar met veel goesting trekt ze af en toe haar stoute schoenen aan.
Camber dress
11:04In mijn jaaroverzicht op instagram dook een foto van een topje op dat ik niet kon plaatsen. Het was zelfgemaakt en bleek de camber shirt t...
Coppélia cardigan in black&white
11:49In de sfeer van eindejaarslijstjes ben ik aan het beseffen dat niet alle handgemaakte kledingstukken hier al verschenen zijn. Dus komen ze ...
Ysolda club: Fraxinus
17:21Ik vertelde in WIPWednesday eerder over Fraxinus . Dit is een patroon uit de Ysolda club van dit jaar en was instant love. Meer kan ik daar ...
Het breide als een trein en het is de perfecte manier om lekker weg te duiken in mijn jas. Volgend jaar komt het patroon ook beschikbaar voor niet-leden en ik durf het nu al heel hard aanraden.
WIPWednesday: Travel light cardigan
12:52Toen ik de Travel Light Cardigan bij Suvi Simola zag verschijnen, wist ik het meteen, deze wou ik breien. En nochtans ben ik niet zo zot va...
En dan was er de aankondiging dat ze een oproep voor testknitters ging doen en probeerde ik op mezelf in te praten dat ik geen tijd had, absoluut geen tijd en veel te veel plannen, terwijl ik ook in mijn wolvoorraad ging kijken. Alleen als ik iets bruikbaars zou vinden zou ik me misschien eventueel opgeven als vrijwilliger. Hoor je de luide schaterlach...
Ik mag meedoen en zette het patroon dit weekend op. De deadline is 15 januari en dat is best snel voor een ruime cardigan op naalden 3,5 mm. Ik brei in Jamieson & Smith Jumperweight, terwijl Suvi haar model in merino breide. De structuur zal wellicht heel anders aanvoelen, maar ik vind het wel een veelbelovend begin. De combinatie grijs en rood is een redelijke klassieker en met die twee bobijnen heb ik vast genoeg. In principe is grijs mijn hoofdkleur, de mouwen worden in effen gebreid, maar aangezien ik dat donker grijs ook gebruik voor een hap hou ik alvast in het achterhoofd dat die mouwen misschien rood zullen worden. Maar zover zijn we nog lang niet.
Op de foto is het vast niet duidelijk, maar je begint dus met het gedeelte op de schouders en er worden steken opgenomen. Uiteindelijk zouden er maar 14 draadjes in te naaien zijn (en natuurlijk ook de keren dat je een nieuwe draad opzet). Ik maak bollen van 50g, dubbel zoveel als de bolletjes die je kan kopen en dus spaar ik zo al de helft van de draadjes. De wol voelt wel wat dunner, maar dat is omdat de lanoline er nog niet volledig uitgewassen is, dat moet pas na het breien, dus dat wordt nog lekker soppen.
Het was een goed jaar...*
09:04om veel te lezen. Ik keek naar mijn uitdaging op Goodreads en veel valt daar niet aan toe te voegen: 25 boeken. Ok, er zitten drie kortverha...
Twee werden hier nog niet besproken: Nacht, het vierde boek van Karl Ove Knausgard, waarin hij vertelt over zijn eerste job als leerkracht in een school in het hoge noorden. Verlaten van de wereld, al is het een bewuste keuze, want er is de ambitie om tijd te hebben om te schrijven maar er is vooral veel afleiding in de vorm van (veel) alcohol en fantasieën. En Wil van Jeroen Olyslaegers, het derde boek in een triologie maar perfect apart te lezen. Wil doet het relaas van zijn periode als politieman in Antwerpen ten tijde van de oorlog. Hij toont hoe dun de grens is tussen collaboratie en geen collaboratie. Het is geen gemakkelijk boek, niet zozeer omwille van het thema maar veeleer omdat het zich niet zo makkelijk laat doorgronden. Het duurde me efkes om in het verhaal te komen en dan was er het ongemakkelijke gevoel dat je niet goed wist hoe het nu zat. Een aanrader, zeker wel!
Andere aanraders: Burial Rites, Zuiverheid, De kinderen van Calais, Een soort van liefde, Het smelt, La superba.
Zou ik niet aanraden: Spel en tijdverdrijf en Life on sneakers. Het eerste wegens te braaf, het tweede wegens geen voeling mee, al heeft ze me ergens ook wel geraakt, maar het blijft niet plakken.
En voor volgend jaar hou ik de uitdaging gewoon op 12 boeken per jaar. Ik hoop dat ik niet elk jaar het breien moet staken omdat ik mijn arm moet sparen.
* ik vraag me af uit welk liedje dit komt, ik ga er nog wel op komen, en ik weet nu al dat het iets fout is.
Heartbeat
15:16Ik kom de zaal binnen. Het is nog vroeg en het was enkel op uitnodiging. Een selecte groep die weet hoe het werkt, die weet wat te verwachte...
Er is het grapje met de buitenwipper. "La soirée? Oui, c'est par ici..." "Ou plutôt l'après-midi", grinnik ik. Mijn naam staat op de lijst en ik ben dankbaar.
De zaal is quasi leeg, de dj laat de beats galmen tegen een achtergrond van wintertaferelen in alle kleuren grijs. De spots zijn rood, de ruimte voelt koud.
Ik zie nu de putten in het beton en ik stamp. Ik sluit mijn ogen en zwaai met mijn armen. Ik laat de beats overnemen. Ik beweeg mijn voeten, zwaai harder. Ik open mijn ogen en beweeg in steeds grotere cirkels. Ik wieg mijn heupen en stamp nog harder. Mijn handen bewegen ritmisch voor me uit. Ik voel de weerklank van de beats langzaam stijgen in mijn lijf. Mijn spieren ontspannen en ik voel de spieren in mijn schouders langzaam verslappen. Rust daalt over me neer, terwijl de beats mijn lijf opzwepen.
De zaal heeft zich ondertussen al meer gevuld. Het blijft koud in de zaal maar ik heb geen koud. Ik dans in mijn bubbel, boze gedachten verdwijnen, mijn hoofd loopt leeg, mijn voeten blijven bewegen,...
The common people
08:09Gisteren ging ik naar Campo voor een social experiment. Het tweede al dit seizoen. Gezien de duur van de voorstelling begon het ook vroeger...
WIPWednesday: puffin sweater
18:24Toen ik de puffin sweater op Kate Davies' blog zag, leed het geen twijfel. Ik ben er al efkes aan bezig, zo af en toe een beetje. Ik wi...
Ik had de trui mee naar het festival van de gelijkheid afgelopen weekend, zowel het lijf als de eerste mouw en tijdens de gesprekken breide ik verder.
Zondag deed ik een stand van zaken, ik breide de twee bollen op en zorgde meteen voor een nieuwe bol. Dus was het tijd om de tweede mouw op te zetten, ideaal als klein projectje om mee te nemen op de trein voor ik ging dansen. Niet dat ik "straks" meteen aan de kleuren kan beginnen. Het lijf moet nog een paar centimeter langer en bij de mouw ga ik nog wat moeten rekenen. Ik heb minder steken opgezet en ga dus moeten zien dat het uitkomt met het patroon. Maar het leek me voorlopig het handigst om maar te zorgen dat die tweede mouw even lang wordt.
Koud
16:43"Mijn handen zijn koud," zegt hij een beetje verontschuldigend. Hij legt ze kort tegen mijn vel. Ik lach, het vriest en ik kom van...
"Kom, ik laat je de rest zien." Het is de eerste keer dat ik bij hem ben, ik ken de ruimte van de foto's op sociale media. Zijn collectie mooie dingen. Zijn nieuwe plant.
De keuken is de warmste plek. Hij toont de cadeautjes die hij kocht voor zijn collega's en legt zijn plannen uit. Kleine hebbedingetjes met een persoonlijke toets. Ik bekijk de brochure van de winkel en doe tegendraads om tegendraads te zijn. Hij overweegt mijn argumenten en knikt.
We praten bij. Dat ik nooit thuis ben, dat hij het druk heeft gehad, we cirkelen rond de vraag. Niet dat er geen moeilijke vragen worden gesteld. Verre van, en dat bij een glas water en frisdrank, lacht hij.
Het voelt zo vertrouwd. Het valt me op dat hij mooie ogen heeft. En hoewel we eigenlijk stiekem het uur in de gaten houden, wil ik dat het blijft duren. Of nee, misschien wil ik nu vertrekken en binnenkort terug komen.