Er moet bespaard worden, nooit een leuke opdracht, zeker niet als het ook op het personeelbudget moet gebeuren. Ik heb al extra moeten motiveren waarom ik naar een betalende studiedag moet en de minister van begroting, werk en nog wat zaken liet in de Jobat alvast in zijn kaarten kijken hoe hij wil besparen:

"Uit het raam ziet de Antwerpenaar dan weer elke dag een hoop Vlaamse ambtenaren van het Noordstation naar hun bureau hollen en omgekeerd. Als het van de kersverse minister afhangt, worden dat er de komende jaren een stuk minder."

Wij kregen dan weer andere geruststellende woorden van onze grote baas. Hij gaat voor een maximaal behoud van de jobs en lijkt er momenteel in te slagen. Het verwachte tekort bij het begin van volgend jaar is relatief beperkt en binnen de grenzen. Hij wil geen mensen onder druk zetten om op pensioen te gaan (sowieso ligt de gemiddelde leeftijd bij ons een stuk lager dan gemiddeld). En dan zijn er "nog onze vrouwelijke collega's die in de loop van het jaar zwanger raken, wat langere ziekteperiodes,… Enfin, het komt wel goed."

Ik was behoorlijk gechoqueerd van het feit dat hij zo expliciet de vrouwen viseerde, al is dat blijkbaar mijn feministische reflex. Maar geef toe, een man die ouderschapsverlof voor een langere periode opneemt zou toch ook een besparing zijn? Of ben ik gewoon lichtgeraakt?