Winterlijf

Zonder muts buiten was al een tijdje geen optie meer. Enkel kloppende hoofdpijn hield ik er aan over. Een keer te veel mijn handschoenen nie...

Zonder muts buiten was al een tijdje geen optie meer. Enkel kloppende hoofdpijn hield ik er aan over. Een keer te veel mijn handschoenen niet op tijd gevonden, denk ik als ik het rode wondje op mijn rechterhand zie. Crème, dagelijks en liefst meer. Mijn vel roept om bodylotion, maar voor het goedje mijn vel raakt is het al verdwenen. Verzwolgen in de kloofjes. Mijn lippen overleven op lagen labello, laag boven laag en nooit genoeg. Discussiëren heeft geen zin, onderhandelen evenmin. Voor ik ’s morgens goed en wel mijn ogen open doe, smeer ik een beschermlaagje. Na het douchen volgt de rest. Voor ik de dag intrek nog vlug een laagje. Mijn adem komt in wolkjes buiten. Onder de huid van mijn wangen worden kristalletjes gevormd, ze prikken. Mijn handen zijn het tintelen voorbij, jeuken, het is bijna roepen. Op het werk zit er niks anders op dan mijn tube handcrème boven te halen. De labello binnen handbereik. Vanavond grijp ik naar de zware middelen: uiercrème. Laat de designer op tv maar luidop lachen. Mijn lijf, mijn winterlijf, moet de winter door.

You Might Also Like

0 reacties