Dik maar mooi. Dat was mijn gedachte toen ik de foto's op mijn telefoon zag. En alles voor de maar telt niet, right?

De foto's voor Liesje maakte ik de ochtend na de deadline omdat ik geen kunstlicht wou. Het werd een hele reeks van grimassen en lachen bij de gedachte dat Liesje ze zou zien. Ik deed het wat zonder al te veel na te denken. Gewoon een reeksje met de zelfontspanner. 

En toen moest ik naar de foto's kijken en een selectie maken. Het was eerlijk waar mijn eerste gedachte en het was een schok. Ik vond mezelf mooi!

En dat is geen evidentie om duizenden redenen. De dansleraar had het al opgemerkt toen ik terug ging dansen om wat conditie terug te krijgen na mijn gewichtstoename. Ik keek niet in de spiegel, ik ontweek mijn spiegelbeeld omdat ik me er niet comfortabel bij voelde. Hij daagde me uit en met verloop van tijd werd het beter, maar toch. 

Ik nam de foto's in dezelfde week dat de specialist me had gezegd dat ik terug moest vermageren "om gezondheidsredenen, niet om op de cover van een boekske te staan." Ik voelde enorm veel weerstand bij die woorden. Waarom zou ik niet op de cover van een boekje mogen staan? Of willen staan? Ik ging op de weegschaal staan en hoewel ik wist dat ik terug verdikt was, kwam het cijfer binnen. Ik was al even niet meer op de weegschaal gaan staan. Nadat ik het elke ochtend deed, had ik er genoeg van, ook omdat de richting me niet beviel. Was dit waarom die twee mannen na de date hadden afgehaakt? Ik haalde mijn schouders op. Misschien, maar dan is dat toch triestig voor hen, zei mijn verstand, maar mijn lijf protesteerde toch wat. De specialist had gelijk, niet alleen was mijn gewicht terug op het niveau van vier jaar geleden ook de waarden waren terug op het niveau van vier jaar geleden. En daar tussen met die kilo's minder was het er geen reden om te paniekeren. Nu ook niet, het is omkeerbaar maar het gaat terug inspanningen kosten. En ik ben me daar al langer van bewust. Het is voorlopig een kutjaar geweest, met zelf ziek te zijn en minder te bewegen en veel andere negatieve dingen. 

Ik nam de foto's in mijn keuken de ochtend na de deadline en je merkt dat ik geen ochtendmens ben. Ik zag niet de foutjes, maar zag hoe ik me voelde. Beter dan de vorige keer, mild voor mezelf en mijn lijf. Het komt goed.