kloppend

Het kwam zo allemaal dichter. De dag was goed begonnen, leuke vergadering met leuke mensen, het werkt en iedereen is van goede wil om het no...

Het kwam zo allemaal dichter. De dag was goed begonnen, leuke vergadering met leuke mensen, het werkt en iedereen is van goede wil om het nog beter te doen werken. Telefoontje dat de afgelaste vergadering toch doorgaat, niet voorbereid, maar niemand is voorbereid en alles loopt in een gemoedelijke sfeer. Er zijn broodjes en ik fiets terug naar mijn bureau. Altijd een kick. En dan komt er telefoontje: een vraag over het dossier dat ik zelf aangekaart had, mijn collega naast me schiet me te hulp. Op de mail wordt mijn aandacht getrokken voor een taak van een collega, of ik mijn mening kan geven. Ondertussen komt een andere collega iets vragen over een tekst waar ik opmerkingen op heb gegeven. En dan is er nog het eerste telefoontje. Hij gaat haar terug bellen, ik bel naar de andere betrokken partij. Drie verschillende vragen en ondertussen komen er nieuwe vragen binnen, moet ik dingen opvragen etc. En ik voel alles dichter komen, er vormt zich langzaam een knoop in mijn borstkas, ik moet even wandelen of iets anders doen. Het helpt maar tijdelijk. Ik moet hier weg, nu. Morgen wordt alles beter, straks als ik hier buiten ben.

You Might Also Like

0 reacties