Ik ben er altijd wel van overtuigd geweest dat ik kinderen wou. Als meisje wou ik ze zo vroeg mogelijk, een jonge moeder leek me de max. Mijn ma was er 26 toen ze mij kreeg, ik ben er nog niet aan begonnen, dus een jonge moeder kan ik ze al niet meer geven. Goh, er is bij de vorige lieven wel al sprake van geweest, maar (gelukkig denk ik nu) is het er niet van gekomen. Maar ooit wel, vermoed ik. Het lijkt alleen steeds minder evident om er de leuke dingen voor op te geven. Ook al zie ik wel dat het niet noodzakelijk hoeft, San bijvoorbeeld maar ook in de vriendenkring zijn er mensen die nog buiten durven komen. Spijtig genoeg zijn er ook andere...

Dit is een postje in het kader van wijvenweek. Blijf hier vooral niet hangen, en check ook wijvenblogs.be voor meer van hetzelfde, maar dan helemaal anders.