We wandelen in het park. Een jonge vrouw loopt ons voorbij in zo'n kort shortje. Je ziet haar spieren bewegen. "Blub blub", zegt de kwatong ik ik soms kan zijn. Mijn lief kijkt niet begrijpend. "Ewel ja, als ze loopt zie je dat zo bewegen." Zijn gezicht spreekt boekdelen. "Ja, ik zou beter zelf mijn voornemen om deze zomer te beginnen lopen en Evi een kans te geven in de praktijk omzetten dan commentaar op een ander te leveren.

Maar om goeie voornemens echt te realiseren, betrek je er best zoveel mogelijk mensen bij. Ik heb Brussel nog niet uit mijn kop gezet en al een paar enthousiastelingen gevonden. Ik besef wel dat ik niet al te stevig op mijn wieltjes sta, dus een paar lessen met de zomersport is zeker geen overbodige luxe. Gelukkig kregen we bij het Project een uitnodiging in de bus en zo stonden we daarstraks met ons vieren twee uur op de wieltjes. Morgen verslag en fotomateriaal op het gekende adres.