­

Alechinsky & aboriginalities

 Ik was 16 en stond in Arhus compleet overweldigd door het werk van Asger Jorn. Ik ging meerdere keren terug naar zijn reactie op Guernica v...

 Ik was 16 en stond in Arhus compleet overweldigd door het werk van Asger Jorn. Ik ging meerdere keren terug naar zijn reactie op Guernica van Picasso en voelde me wat onwennig. Hij is één van de Cobra-kunstenaars en sindsdien doet Cobra een belletje rinkelen. Toen het museum voor Schone Kunsten een tentoonstelling met Pierre Alechinsky aankondigde, wist ik dat ik wou gaan. Maar zoals het soms gaat, bleek de tentoonstelling ook op zijn laatste dagen te lopen. Dus na mijn tussenstop aan Theater aan Zee besloot ik een bezoek aan Brussel te koppelen. 

Het werd letterlijk een treinrit heen en terug, enkel om de voorstelling te zien, al was het maar omdat ik 's avonds nog plannen had en niet meteen een alternatief vond om de dag mee op te vullen. Carta canta bracht 150 werken van de meester en had de bedoeling om de relatie met de musea voor schone kunsten te tonen. Heel wat van de werken komen uit de Waalse musea en werden nu in Brussel verzameld. Het ging vaak om kleinere werken, waardoor het soms wat aanschuiven was. 

Deze polaire nachten riep echter al gauw de aandacht. Ik genoot met volle teugen en gaf mijn ogen volop de kost. Ik merkte dat personen mij voorbij staken maar ik keerde gewoon nog eens terug, alsof ik zo de schoonheid zou kunnen vatten. 

Ik kan het moeilijk uitleggen, want ik snap dat iemand slechts lijnen of vage ideeën ziet, maar de beelden raken me. De tentoonstelling loopt op twee verdiepingen en ik moet toegeven dat ik vergeten was hoe koud het op de -3 kan zijn. Daar hingen ook de grotere werken.

Het ticket gaf ook toegang tot Aboriginalities, een tentoonstelling over aboriginal kunst. Het leek een wat vreemde combinatie maar ergens snapte ik het wel, de geometrische figuren, de abstracte lijnen. Hoewel het bij Alechinsky soms eerder een zootje ongeregeld lijkt, zeker in vergelijking met de schijnbaar systematische invulling van het vlak van sommige van die werken. 

Ik ging opmerkelijk sneller door deze werken, maar ik moet toegeven dat ze ergens wel mijn aandacht wisten te grijpen. De werken waren onderdeel van een verzameling en de inleidende tekst wees dan ook op een belangrijke filter die op deze manier op de werken gezet werd. Ze zijn niet noodzakelijk representatief voor de aboriginal art maar tonen de smaak van de verzamelaar. 

In de tentoonstelling werden ook westerse werken geplaatst om een dialoog aan te gaan met de aboriginal werken. Het leek soms wat gekunsteld, maar eigenlijk werkte het wel. 


You Might Also Like

0 reacties