We zijn zowat halverwege de maand en ik dacht om eens een overzichtje te maken. Ik ben er redelijk in geslaagd om elke dag een foto op instagram te posten en ja, ik weet dat ik soms wat vrolijker mag kijken, maar ik kan er ook niet aan doen. Ik kan moeilijk lachen in mijn eentje en de foto's zijn echt tussen de soep en de patatten genomen.

Ik ben er in geslaagd om al eens op zoek te gaan naar kledingstukken die ik minder draag, bijvoorbeeld omdat ik uit de restjes stof een mondmasker wil maken. Het is een reden als een ander, laat ons zeggen. En wat me plezier doet is, is dat ik merk dat de kledingstukken die ik vorig jaar noodgedwongen links moest laten liggen omwille van de medicijn-kilo's nu weer passen. Ik denk aan Iris maar ook aan de twee topjes/bloesjes van Deer & Doe. Of toch bijna. Het geeft hoop, laat ons zo zeggen en omgekeerd is het ook fijn dat een kledingstuk de joni jumpsuit waar ik vorig jaar toch niet kon aan weerstaan om te maken, nog niet ongelooflijk te groot is geworden.

Ik viste de coppélia cardigan in twee versies uit mijn lade en ik was die rode echt vergeten, maar wat een gerief bij een sunny pants in grijs met rode accentjes. Een opmerking op Instagram wees me op de flatterende décolleté en ik moet zeggen, ze heeft wel gelijk. De cardigan in jacquard van Froy & Dind is zo wat het meest ideale om rap ergens over aan te trekken zonder dat iemand het vreemd vindt. Al vind ik de morning fog in zijde-mohair ook wel comfortabel moet ik zeggen. Het effect van de flatterende décolleté heb je in deze versie natuurlijk niet en het striklint is in een jacquard misschien wat lomp.

Er is ook een nieuw maaksel, het bloesje met de strepen waar iedereen enthousiast over is. Ik combineerde zowat alles met rae pants uit Breaking the pattern van Named, de sunny pants uit La Maison Victor, een jupe-culotte uit Dressed van Deer&Doe en ik haalde ook een gekochte jeans boven. En een topje van de h&m, dat ik nog amper gedragen heb en dan is het ook zonde om het weg te doen enkel en alleen omdat het niet handgemaakt is.

Een zelfgemaakte jeans is alvast een gat in mijn handgemaakte kleerkast, ik draag zeker deze maand meer dan anders comfortabele kledij, waarmee ik niet wil zeggen dat een rok of een kleed niet comfortabel is, maar ik probeer het strijken wat te beperken alleszins. Ik kom niet zo vaak buiten, maar een zelfgemaakt jasje zou ook wel een aanwinst zijn. En ja, ik weet dat ik een half afgewerkte bomberjas van een workshop bij De Stoffenkamer heb hangen aan mijn kleerkast.

Het gat van vorig jaar, zijnde de handgemaakte pyjama's is grotendeels opgevuld. Ik maakte er heel wat met stofjes waar ik wat over twijfelde. Je weet wel, degene waarvan je niet weet of je de kleur wel goed gaat vinden maar toch maar online besteld of er was net korting en dan blijven ze liggen. Ik vind het alvast een prima compromis. Ik gebruik de laatste tijd vaak Emile uit La Maison Victor voor de broek en als topje de prue ook al uit hetzelfde nummer of een gewoon simpele t-shirt. Dus dat betekent ook dat ik die plank in mijn kleerkast eens aan wat betere inspectie ga onderwerpen en de afgedragen exemplaren er uit gaan.

En natuurlijk rakelde ik ook al heel wat informatie op terwijl ik de outfits van anderen zag passeren. Het is fijn om te zien hoe iedereen er op zijn (eigenlijk haar) manier mee aan de slag gaat met de uitdaging. Ik besef dat ik heel wat kleren heb, maar aangezien ik in mijn eentje de wasmachine moet vullen is dat misschien ook een stukje ecologisch. Ik merk ook mijn luiheid om een patroon meerdere keren te maken, misschien af en toe wat aan te passen, maar echt perfectionistisch ben ik nog niet als het op pasvorm aan komt. Ik heb wel al veel bij geleerd over afwerking en het is ook fijn om er wat meer aandacht aan te besteden, maar binnen de grenzen #schaterlach.