Vanaf maandag mochten de musea ook weer open, en ik twijfelde een beetje. Ergens had ik wel zin om buiten te komen en tegelijkertijd leek het me ook veel gedoe. Ik kreeg de nieuwsbrieven binnen van een aantal musea, las wat ze schreven op hun sociale media, surfte naar hun sites,... Ik kreeg een mail van Museumpass dat ik mijn pass kon verlengen of die weken kon doneren. Ik koos voor het laatste en besloot te doen wat ik al een tijdje uitgesteld had. Ik boekte een tijdslot bij Bozar om Keith Haring te gaan bezoeken. Met mijn museumpass mag ik per dag één tentoonstelling bij Bozar bezoeken en ik moest hen mailen om te zien hoe ik dat geregeld kon krijgen met mijn museumpass. Ik kreeg een mail zodat ik kon reserveren en de dag voor het zover was, kreeg ik de bevestiging.

Ik had gisteren uitgekozen, een feestdag, waardoor ik ook een reden had om buiten te komen. Te zien aan mijn stappenteller is dat wel eens nodig. En ook mentaal voel ik meer weerstand om buiten te komen, dus is zo een uitstapje een goed idee. Ik koos een mondmasker, gebruikte zelfs mascara en ging ruimschoots op tijd naar het station. Door personen op het spoor had mijn trein vertraging, sommige dingen veranderen blijkbaar nooit. Wat ook opviel is hoeveel mensen hun mondmasker niet over hun neus dragen, gewoon over hun mond of zelfs dat niet. Ja, jongens, zo gaat het ook niet lukken he.

Ik ben blij dat ik nog tot 8 juni kan thuiswerken want ik heb geen zin om naar Brussel te sporen. Het voelde dan ook wat vreemd dat ik dat wel deed voor een uitstapje, eigenlijk is er niks aan de hand, toch? Tja, in de namiddag op een feestdag zit je met drie in een wagon, op een werkdag lukt zoiets moeilijker denk ik. Ik kon voor het eerst ook weer breien op de trein en haalde een sok boven. Met het naderen van Brussel Zuid besloot ik om daar al uit te stappen en naar de Bozar te wandelen, ik wou de voetgangerszone wel eens zien en ik had voldoende tijd. Vele winkels waren dicht, de toeristenwinkels beginnen er zelfs niet aan, en aan andere winkels stond een rij, soms met afgebakende lijnen op het trottoir of met stoelen voor de deur voor een beetje extra comfort en afstand. En behalve mijn nieuwsgierigheid, kreeg ik ook wel hoofdpijn van mijn mondmasker op de trein. Wat frisse lucht deed alvast wonderen.

Ik besloot me op een wafel te trakteren en nam er meteen ook een frisdrank bij, het maakt het nu minder plezant om rond te lopen in een stad. Ik zag nog nooit zo weinig volk op de Grote Markt en de Ravenstein Galerij was zelfs gewoon afgesloten. Toch wel een vreemde sfeer. Veel security en soldaten in het Centraal Station en daar waren alle winkels dan wel weer dicht, in Zuid waren er een aantal open. Maar ook maar een beperkt aantal. Ik was iets te vroeg aan Bozar, stomweg vergeten checken en moest nog even buiten wachten. Mijn mondmasker en museumpass klaar.

Maar we hebben wel allemaal een masker op en eigenlijk is het ook nog best comfortabel. Ik kon zonder problemen foto's maken van de werken die ik wou, terwijl ik me kan inbeelden dat op een "gewone" feestdag het veel drukker zou zijn. Je loopt nu ook meer op hetzelfde tempo door de tentoonstelling, waardoor het bijna lijkt of je een groepsbezoek hebt geboekt.
De tentoonstelling deed me beseffen dat ik op het moment van het overlijden van Keith Haring nog niet zo hard met kunst bezig was. Ik herken de ventjes van op de kaften en schriften in het middelbaar, maar ik zag vooral ook andere werken, meer geëngageerde werken.
Ik kon de humor van sommige werken, zoals deze met de jaartallen wel smaken. Soms is het gewoon ook wat provoceren, tonen wat ook bestaat en wat ook kan. Heel veel werken moet je ook meer dan één keer bekijken, wat tijd voor de details nemen.

En ik weet niet of dat me altijd lukte. Ik voelde dat ik toch heel gespannen was om met anderen in een zaal rond te lopen. Ik was al wat beter gewend aan mijn mondmasker en de schilderijen zorgden blijkbaar wel voor de nodige afleiding voor mijn hoofdpijn, maar het is niet hetzelfde. Ik was heel hard bezig met waar iedereen in de zaal stond en hoe ze bewegen. Maar ik denk dat het een goede oefening was om weer wat te wennen aan buiten komen, me onder de mensen begeven. Ik heb alvast een tweede museumbezoek gepland. En als het voor jullie goed is, blijf ik voor de rest wel nog wat in mijn kot.