Stilte

"Stuur je me nog iets liefs?," vroeg ik voor hij wegreed. Hij knikte, zijn ogen keken begrijpend. Ik schrok dat het wat zielig klo...

"Stuur je me nog iets liefs?," vroeg ik voor hij wegreed. Hij knikte, zijn ogen keken begrijpend. Ik schrok dat het wat zielig klonk maar ik moest het gewoon vragen. Het was druk geweest en er was nauwelijks tijd geweest om een paar woorden te wisselen. Een kus was nog net gelukt. Hij had net gezegd dat ik zo niet moest twijfelen en ik wist dat hij gelijk had. Zijn begrijpend knikje had deugd gedaan.
Hij zou wel iets sturen als hij daar aan kwam. Nu kon natuurlijk niet, hij was aan het rijden. Ik beet op mijn tanden om niet constant mijn gsm te checken. En op de trein lijkt het voortdurend of er een sms binnen loopt. Maar nee, toen ik er was, bleek dat ik wat geduld moest hebben. Natuurlijk. Hij zou wel iets sturen in de pauze. Zo meteen was eigenlijk wel wat onbeleefd en ze gingen sporten, dus dan kijk je niet op je gsm. Ik stuurde hem zelf een berichtje met een leuk nieuwtje maar het bleef stil. En ook een uur later was het nog stil. Zou er iets zijn?

You Might Also Like

1 reacties