#wijvendag bad dreams

Het zijn niet het soort dromen die ze bedoelden maar voor de zoveelste nacht op rij plegen ze roofbouw op mijn lijf en gemoed. Ik was op een...

Het zijn niet het soort dromen die ze bedoelden maar voor de zoveelste nacht op rij plegen ze roofbouw op mijn lijf en gemoed.

Ik was op een feestje ofzo, het was in het buitenland, het was heel gezellig. Maar het liep naar zijn einde. Iedereen bleef in de buurt slapen, de meeste gewoon in het vakantiedorp ofzo zelf. Om de één of andere reden had ik een hotel een paar straten verder, op mijn eentje. Ik vond het niet erg. Even stappen, even weg van de drukte en 's ochtends geen gedoe aan mijn lijf voor ik er klaar voor was. Ik wou de balie binnenstappen toen ik hem door het raam zag staan. Zijn ogen straalden, het geluk liep er af. Hij kuste zijn vrouw en ze leken nog net zo verliefd als jaren geleden. Ik twijfelde even of ik nog een blokje om zou doen, maar ik was moe en had wel behoefte aan mijn bed, dus stapte ik dapper binnen. Wat een toeval! Ja, zeg dat wel. Ze kwamen hun zoveel jaar samenzijn vieren, in mijn hotel. Ik beet langs de binnenkant van mijn lippen om het trillen tegen te gaan en hoopte vurig dat ze niet zouden zien dat het waterpeil in mijn oog wat steeg. Ik lachte vriendelijk, maar probeerde vooral zo snel mogelijk weg te raken. Een immens gevoel van eenzaamheid overviel me. Leegte. Zowat het gevoel dat ik gisteravond had toen ik een blokje om deed en een kennis die passeerde de moeite deed om te stoppen voor een praatje. Ik wou het wel en ik wou het niet. Ik draalde wat rond maar eigenlijk was er vooral die leegte. Het gevoel alleen te zijn, maar echt alleen en niks om me tegen te verweren.

You Might Also Like

0 reacties