Een mens zou dat zo gewoon worden. Begrijp me niet verkeerd, het zijn goedgevulde dagen geworden. Twee dagen rommelen in mijn huis aan het station, een hoop te geef, een hoop om weggesmeten te worden. En dan verhuizen, weer een beetje. En het zit er nog niet op. Ik ben hier eigenlijk slecht in, te traag omdat ik alles nog eens wil vastpakken. Ik heb vooral beseft hoe gehecht ik wel aan dat huis ben, het is een fantastische ruimte, klein ok, maar wel leuk. En op het terrasje een ijsje eten is gewoon de max, waarom deed ik dat vroeger zo weinig? En ook een beetje paniek, waar kan ik al dat gerief kwijt in ons huis? Niet alles mag verhuisd worden omdat de parket in de living er eerst moet komen te liggen, maar waar kan ik met mijn boeken heen?

Gisteren was een dagje vrijaf. Met de trein naar Brussel, het klinkt bijna als werken zeker toen we langs één van mijn vaste routes liepen, maar de hoek om was het pas echt vakantie, stralend weer, een koffie en pannenkoek (2,50 euro) bij Chez Mamie op het Vossenplein, verder slenteren door de Dansaertwijk en toch efkes oversteken naar Molenbeek, al was het maar voor Depôt design en niet voor De groene hond. 's Avonds een Thai binnenlopen en daarna de AB voor wat misschien het laatste Sophia-concert zou kunnen zijn.

Vandaag profiteer ik van de F1 om mijn gang te gaan op zolder. Volgens mij wordt dat een ideale leeshoek...