­

Bedankt John

Het was schrikken gisteren toen ik het op de radio hoorde: "John Vincke heeft beslist om de strijd tegen een agressieve kanker stop te ...

Het was schrikken gisteren toen ik het op de radio hoorde: "John Vincke heeft beslist om de strijd tegen een agressieve kanker stop te zetten. Hij overleed in het bijzijn van zijn echtgenoot, ouders en enkele goede vrienden."
Anders dan Lien wist ik van bij het begin dat ik sociologie zou doen. Professor John Vincke bevestigde dat alleen maar. Zoals hij auditorium E aan de Blandijnberg in de hand had en geloof me, het auditorium was te klein, studenten zaten op de trappen en deden dit ook langer tijdens het academiejaar dan bij andere proffen. Zijn examen werd gevreesd. Ik was ronduit gebuisd op mijn proefexamen, net zoals 99% van degene die mee hadden gedaan. Ik stapte als eerste binnen op mijn mondeling met net voldoende op mijn schriftelijk (snel door de assistenten verbeterd) om mondeling te mogen doen. Ik stapte buiten met 12, als één van de enige die dag. Het volgende jaar wees ik hem op het mondeling dat ik dezelfde vraag al in eerste kan had gekregen. Of ik toen het antwoord had geweten, vroeg hij. Euch, nee. "Weet je het nu?" Ook niet moet ik toegeven en toen begon ik uit te leggen waarom ik dat klassebegrip van Weber zo verwarrend vond. Hij moest toegeven dat ik het nog steeds niet wist. Maar ik stapte buiten met 16.
Hij deed ons vaak zweten met stapels sociologie-literatuur in het Engels. Maar we hingen steevast aan zijn lippen, ook op een maandagavond tot 20u of een vrijdagnamiddag om 15u. Hij leerde ons kritisch denken, loskomen van wat we gelezen hadden, de actualiteit ervan in zien. Hij stond open voor debat en vond dat we nog niks wereldschokkend hadden meegemaakt, tot iemand hem aan de Berlijnse muur deed denken.
Een van zijn vaste uitspraken was: "als je tijd en goesting hebt, moet je dit eens lezen..." soms vervormd als "alleen goesting zal niet volstaan, maar toch..." Ik denk dat ik nog niet een vierde van de dingen gelezen heb die hij aangeraden heeft.
Hij heeft in Vlaanderen de ogen geopend voor de alarmerend hoge zelfmoordcijfers bij holebi-jongeren. Maar haalde zijn schouders op bij de mediabekendheid die het hem opleverde. Hij was op meerdere vlakken een inspirerend man. Voor mij, en anderen...

You Might Also Like

0 reacties