Ik kreeg vorige week woensdagavond een seintje in mijn mailbox, mijn uitnodiging voor het vaccin. Ik klikte op de link, zag dat woensdag 12 mei de eerste optie was en koos het moment dat me het best uitkwam. De brief kwam op maandag met de post. Mijn tips is dan ook: activeer je burgerprofiel! Misschien maakt het weinig verschil in de vaccinatiecentra waar je niet kan reserveren, maar in Gent dus wel. Ik zag ook meteen wat ik zou krijgen: Moderna. Vier weken later krijg ik mijn tweede dosis en nog eens twee weken later is het volledig klaar. 

Ik was ongeduldig om het te krijgen, wie niet? Maar ik vind het nog steeds een vreemde gedachte dat ik het krijg omdat ik een risicopatiënt ben. Ik had het opgezocht toen ik via sociale media mensen hoorde die opgelucht waren dat zij of hun partner risicopatiënt zijn en dus eerder gevaccineerd mogen worden. Ik vond het gek om te zien staan, ik begrijp het gezien de medicijnen die ik neem en mijn medische historiek van de recente periode, maar ik voel me geen risicopatiënt, niet iets accuut dat me boven het hoofd hangt en ik ken veel mensen die ik met plezier zou laten voorgaan. Maar dat zijn allemaal geen opties, ik kreeg de uitnodiging en ben mijn spuitje gaan halen. 

Ik was opgelucht en blij dat ik kon gaan (dat vertel ik nog wel eens) en nam de tram naar Flanders Expo. Op de tram loopt nu een campagne om mensen aan te moedigen om zich te laten vaccineren. Ik had het al een paar keer gehoord, maar toen we voorbij Maria Middelares kwamen kregen we een boodschap uit het ziekenhuis. Ik kreeg een krop in de keel en ook bij aankomst was er nog een speciale boodschap. We werden opgewacht door twee vrijwilligers die ons de weg wezen, al konden we er niet naast kijken. 

Het creëerde ook wel iets van een groepsgevoel, zo met een tiental mensen van de tram komen voor onze inenting. We werden heel vriendelijk verwelkomd, identiteitskaart was voldoende en verkeerd lopen was uitgesloten. De verpleegster die me zou prikken nam haar tijd, niet zo het gevoel aan de lopende band geprikt te worden. "Wou je een foto? Neem maar je tijd hoor, we zijn niet gehaast." We hadden een fijne babbel en ze legde me alles nog eens haarfijn uit. Ik voelde inderdaad niet meer dan een prikje, maar ik denk dat ik straalde onder mijn mondmasker!

In de wachtruimte zag ik mensen die ouder zijn en mensen die jonger zijn. Toevallig ontdekte ik via sociale media nog mensen die ik ken die er die dag ook moesten zijn, sommige ouder, sommige dezelfde leeftijd. Ik kreeg ook de opmerking dat ik toch te jong ben, dat zij nog lang niet aan de beurt zijn. Ook wat de commentaren die ik las bij BV's die al hun spuit mochten halen, we zijn blijkbaar bezorgd om over het hoofd gezien te worden. Ik heb zelf ook al een paar keer me die bedenking gemaakt, is die niet te jong, zou die nu risicopatiënt zijn? Dus ik begrijp het wel, maar als je nog niet aan de beurt bent, dan ben je a) gezonder en/of b) woon je in een buurt waar mensen ouder dan jou hun vaccin niet weigeren. Beide redenen zijn goed. 
De verpleegster had me gewaarschuwd voor de bijwerkingen, maar het was exact zoals ze beschreven had: alsof ik lompweg tegen een deur had gelopen, een pijnlijke arm, niet zo erg dat ik niks kon doen, maar tegelijkertijd wel een goed excuus om het een dag rustig te doen. Al was daar eigenlijk geen reden toe, behalve dan dat we dat vaak te weinig doen. De tweede dosis is voor binnen een maand gepland en zou meer bijwerkingen kunnen hebben, maar ik kijk er naar uit! En ik hoop dat je snel nieuws krijgt over wanneer je mag gaan, echt!