Het was een week van concerten en muziek. Twee sold outs in de AB.

Dinsdag ging ik er naar Feist kijken. Ze zal voor altijd verbonden blijven met een roadtrip in Schotland. Ondertussen zag ik haar ook live op het Brussels Summer Festival. Ze droeg toen een felroze jurk wat best stoer was met haar gitaar. Dinsdag in de AB hield ze het op een brave bloemetjesjurk. Ze gaf zich volledig en praatte volop met het publiek. Haar oudere nummers kregen een andere meer folk, minder elektro versie. Sea lion werd bijvoorbeeld heerlijk uitgesponnen, in interactie met het publiek. Zelfs toen ze niks meer kon bedenken bleef het publiek zingen.

 Ze probeerde Frans te praten, wat eigenlijk best nog lukte. Al vond ze het zelf "pathétique" na zes jaar in Parijs te hebben gewoond. Het zorgde voor een leuke uitgelaten sfeer. Veel van haar bekendere liedjes vieren hun vijftiende verjaardag en dus mochten de Nederlandstalige hun versie van happy birthday zingen. Lang zal ze leven, klonk nog nooit zo goed. Ik vertrok volledig opgeladen naar huis, vloekend dat ik 's anderendaags vroeg op moest.

Vrijdag was de setting net iets intiemer. In de Herberg Macharius worden regelmatig concerten georganiseerd. Fernant Zeste nodigt drie keer per jaar wat artiesten uit voor een fijne avond. Vrijdag had hij ook wel zin om mee te spelen. Bovendien viert Louise haar derde verjaardag.
Ik kocht mijn kaartje in een opwelling. De cd Dirty computer heb ik al een paar keer beluisterd en ook via Youtube had ik wel een idee. Maar het kon nog steeds twee kanten uit, had ik het gevoel. Het was veel beter dan ik ooit had kunnen denken. Haar show straalt een enorme energie uit, ik kon niet stil staan en iedereen danste like it was 1999. Want ja, Prince passeerde in een uittrede van een nummer. Hij was een fan van haar werk en zij van hem. Bij shows waar nogal wat kostuumwissels nodig zijn heb je wel een risico dat de show in elkaar zakt, maar dit was absoluut niet het geval. We bleven dansen en de band en/of dansers vingen de korte pauzes op.