Gisteren was er een tweede kans voor de afspraak die eerder in het water viel. Ik had er geen probleem mee om mijn plannen aan te passen, met uitzondering van één ding. Wat als we nu gewoon afspreken voor het concert in café De Loge? Mijn muzieksmaak kreeg het voordeel van de twijfel en dat maakte me wel wat nerveus. Ik had er geen idee van wat ik kon verwachten. Zeker omdat het café zich ook vlot vulde, ondanks het mooie weer.
Ik had Fernant Zeste nog nooit aan het werk gezien. Dus ik wist niet goed wat te verwachten, al bracht hij gisteren geen eigen nummers, maar deze van Mark Lanegan. Naar eigen zeggen was hij wat zenuwachtig om die reden. En nee, hij wist ook niet altijd waar het over gaat. En vrolijk word je er ook al niet van...
Mark Lanegan is een veelschrijver, al dan niet onder een andere naam of in samenwerking met iemand anders. Ik hou van zijn stijl, zijn stem, zijn werk. Al kan ik vaak niet zeggen van welke plaat of periode een bepaald nummer komt. Kan je dan iets verkeerd doen met hem te coveren? Ja, eigenlijk wel. Het is niet dat ik vind dat een cover alleen maar kan als het exact als het origineel klinkt ofzo. Maar het is geen simpele opdracht, als je de artiest zo waardeert. Fernant Zeste bracht het er echter meer dan behoorlijk van af. Ik kon hem niet zien zitten en moest het dus enkel met het geluid van zijn stem en gitaar doen. Ik was onder de indruk, het café werd ook echt stil, met hier en daar wat goedkeurend gefluister.
Na een aantal nummers solo was het tijd voor Louise, een samenwerking tussen Fernant Zeste en Celien De Pelecijn. Ze brengen nummers van PJ Harvey. Nog zo een artieste die in mijn oren weinig verkeerd kan doen. Ik kon haar wel zien, maar een deftige foto is niet gelukt. Ik had ook niet echt gepland om iets te schrijven, enkel een persoonlijk sfeerbeeld, maar het concert heeft toch wel wat indruk gemaakt.
Ook Celien heeft een geweldige stem. Het was grappig om achteraf vast te stellen dat we met meerderen hadden gehoopt dat ze ook iets samen zouden zingen. Maar misschien moeten Lanegan en PJ Harvey dit eerst maar eens doen.
Celien brengt de nummers met zo veel gevoel en kracht, dat het ook echt stil werd in het café, ondanks de tram die al eens passeert. Ik herinner me "shame" en "the dancer". Al is het maar omdat ze zo'n leuke bindteksten had. Op die momenten klonk ze wat onzeker. Fernant plaagde haar wat met de gedachtesprongetjes tussen de feesten en de nummers, maar het blijkt wel te werken, zodat ik ze ook nog herinner na een leuke avond. Blijkt dat we alle drie PJ Harvey nog op Torhout zagen, in een roze spannend pakje. Ik bedacht in elk geval dat ik nog wat vaker moet luisteren naar die cd's.
Celien brengt de nummers met zo veel gevoel en kracht, dat het ook echt stil werd in het café, ondanks de tram die al eens passeert. Ik herinner me "shame" en "the dancer". Al is het maar omdat ze zo'n leuke bindteksten had. Op die momenten klonk ze wat onzeker. Fernant plaagde haar wat met de gedachtesprongetjes tussen de feesten en de nummers, maar het blijkt wel te werken, zodat ik ze ook nog herinner na een leuke avond. Blijkt dat we alle drie PJ Harvey nog op Torhout zagen, in een roze spannend pakje. Ik bedacht in elk geval dat ik nog wat vaker moet luisteren naar die cd's.
Café de Loge deed gisteren alvast haar reputatie van een leuke plaats om nieuwe muziek te ontdekken alle eer aan. Fernant Zeste en Louise wil ik binnenkort ook eens met eigen werk zien, dus hou hun Facebookpagina's in de gaten.
Dit postje verschijnt ook op Gentse blogjes.
0 reacties