L'embarras du choix

Ik wist dat ik dit weekend tijd zou hebben. Tijd, gewoon tijd. Geen planning, geen schema.  En ik had al op voorhand bedacht wat ik zou kunn...

Ik wist dat ik dit weekend tijd zou hebben. Tijd, gewoon tijd. Geen planning, geen schema. 


En ik had al op voorhand bedacht wat ik zou kunnen doen, kwestie van de keuzestress te slim af te zijn. Ik zette een jurkje in flanel in elkaar, alles was geknipt en overlockt. Ik droeg het toen we gingen eten bij Jef. 
Ik heb het patroon al eerder gemaakt en deed het dus bijna met mijn ogen dicht. Het viel me op dat de rug nogal laag kwam. Maar ik stelde me er geen vragen bij. Achteraf blijkt dat ik twee keer het voorpand heb gebruikt. Ja, geef maar commentaar, ik was zo bezig dat ik me geen vragen stelde bij een aantal zaken. Nu zit er weinig op dan te checken of er nog voldoende over is voor een achterpand. Voor een winterjurkje wil ik wel een warme rug. Ik sukkel al genoeg met koude aan mijn rug en schouders.

Ik puzzelde op zondag een Colette patroon in elkaar. Handen omhoog als je wist dat die niet op het lijstje stond. Ik knipte de stof en ging dan even zitten met een breiwerkje, gewoon efkes het patroon klaar zetten...

Maar ik zat daar goed in de zetel, de film op Netflix was leuk en het patroon was verslavend. Ik gebruik artesano blue faced blend. Het rood zag je eerder bij mijn lush cardigan. De bedoeling is om ook de Epistrophy cardigan van Kate Dacies in deze kleuren op te zetten, met rood als contrasterende kleur. In de epistropheid want zo noemt de muts gebruik ik het als basiskleur. En later deze week komen ook de wanten uit.

You Might Also Like

0 reacties