­

Cadence: next!

Meteen opgezet en het vorderde dat het een lieve vaart had. Bovendien had ik ook best wat bekijks op de trein. Het was vrijdagnamiddag, de ...

Meteen opgezet en het vorderde dat het een lieve vaart had. Bovendien had ik ook best wat bekijks op de trein. Het was vrijdagnamiddag, de studenten trokken naar huis en een heel gedoe om nog een plaatsje te bemachtigen. Ze moesten het nog leren, doorschuiven, tassen opbergen, maar ik liet me ploffen naast twee studenten uit de Westhoek met een trolly, de verschrikking want dat kan nergens tussen of onder. Gelukkig waren het nog sympathieke meisjes die hun bezittingen ook wel in het gangetje kwijt raakten. Een oudere vrouw zat me te bekijken aan de overkant en natuurlijk raakten we aan de praat over breien. Hoe dat toch gaat met die rondbreinaalden. Een trui van bovenaf gebreid spreekt sowieso al tot de verbeelding. Maar die mouwen, dat begreep ze toch niet goed. Ook de studentes hadden een complimentje voor me over, "en dat is zo met een motiefje aan de bovenkant" en zo doken ook verhalen over rechte en scheve lapjes op tussen verhalen over vriendjes die nachtelijke smsen stuurden maar volgens facebook een liefje hadden. Maar zoals zo vaak kwam er iets anders tussen en moest deze pull van Jordana Paige uit de Knitty even wijken. Maar het truitje is af, foto's volgen nog wel als de draadjes ingestopt zijn. Dus trok dit project opnieuw mijn aandacht, met dank aan de frisse temperaturen, en kijk eens, twee keer op en neer naar Brussel en ik heb een lijf! Al was het best saai om te breien, maar ik heb ontdekt dat ik ook in een tijdschrift kan lezen en breien tegelijk. Al brei ik dan wat trager, het helpt wel om de saaiheid te doorbreken. Dan heb je pas bekijk op de trein.



Long story about commuting and knitting. I have finished the body of this wonderful sweater designed by Jordana Paige from Knitty. I found out I can read a magazine and knit stockinette at the same time, it goes a little bit slower but it keeps my mind busy.



Voor ik de mouwen begon was het natuurlijk tijd om te passen en ik vind het geslaagd. De wol, een vraag van Dominique vlak nadat ik op Ravelry de foto aanpaste, komt van een mythische plek, New Lanark in Schotland. Ze voelt een beetje stug, maar is een plezier om mee te breien en ik vind het een heel mooi kleur. Heather, zoals de heide in Schotland.

Of course I had to try it on before starting the sleeves. I like the yarn, it comes from New Lanark in Scotland, a special place. Dominique asked me about it just after putting a picture on Ravelry. It feels a bit tough but I like to knit with it and I totally like the colour, heather.

You Might Also Like

0 reacties