­

Koekje

Ik sta in de lokale supermarkt. Het blijft wennen, ze hebben meestal wel mijn vertrouwde merken al is hij kleiner dan de vestiging die ik ge...

Ik sta in de lokale supermarkt. Het blijft wennen, ze hebben meestal wel mijn vertrouwde merken al is hij kleiner dan de vestiging die ik gewoon ben maar alles staat natuurlijk anders. Ik voel een blik op mij en kijk opzij. Een man staart me aan. Ik herken hem niet en kijk terug naar het rek. Hij blijft staren, ik kijk wat geërgerd opzij. Hij lacht en nu herken ik hem. Al kan ik er niet meteen een naam op plakken. Maar hij noemde me altijd...

"Hei, koekje, ik dacht wel dat ik je herkende." Ja, koekje, dat was het. Ik krijg een kus. "Kijk eens aan..." hij houdt me op armafstand, zijn ogen gaan op en neer. Maar ik voel me niet onwennig. Ik moet lachen, hij is nog niet veel veranderd. "Dat ik je hier tegenkom... Hoe gaat het nu met je?" "Goed" en ik geef hem een korte update. "Zozo, terug in I. Wie had dat kunnen denken?" Hij schudt het hoofd. "Weet je wie ook terug is?" Ik kijk hem verbaasd aan. "Ja, gepluimd en terug bij zijn ouders, de fout van zijn leven, als je het mij vraagt." Ik kijk bedenkelijk. "Tja, hij heeft het geprobeerd... en dat kan ik niet zeggen", voegt hij er nog aan toe. Hij schudt het hoofd, "Dat zal dan wel de fout van mijn leven zijn." Ik weet waar hij het over heeft en hij weet dat ik het weet, dus verbaasd kijken is hier niet op zijn plaats. Dus lach ik maar wat verlegen.

"Papa, papa,..." een kleine meid komt de gang ingelopen met een grote doos ontbijtgranen onder de arm. Ze grijpt hem bij het been. Hij streelt haar hoofd. "Leg die maar in de kar, we hebben ook nog choco nodig." En weg is ze. Ik kijk hem vragend aan, hij maakt een afwijzend gebaar. Hij kijkt me lang aan en voor hij in de gang verdwijnt, fluistert hij in mijn oor. "Droom zacht, koekje."

You Might Also Like

0 reacties