Zaterdagmorgen in Sint-Amandsberg, één van de marktkramers heeft zijn arm gebroken en doet een klapke bij een ander kraam. Er staat nogal wat volk.

"Ken jij dan een vrouw die ook nog lief is?"
"Ja, ik ken der zulke maar jij wil geen West-Vlaamse..."
Hij mompelt van alles, maar ik moet ondertussen bestellen.

"Altijd maar je snabbel ertussen slaan, logisch dat jij geen vrouw kunt houden."
"Leer eens klappen, vrouw, snabbel wat is dat nu weer?"
"Ik heb geen Vlaams geleerd op school." Op haar mond is ze zeker niet gevallen. Een echte marktkramer. Het volk blijft gewoon staan, de vaste klanten veronderstel ik.

"Als je dan toch zo aan het klagen bent, waarom kies je dan niet voor de andere soort?" Het publiek gaat oooooooooooohhhhhhhhhh. Hij laat het niet aan zijn hart komen, al kan ik zijn antwoord niet horen.

"Ik heb zoveel jaar geleden voor mijn man gekozen en ik blijf dat doen tot ik dood ga..." Het publiek is onder de indruk. Vergis ik me of zie ik een glimlachje verschijnen in zijn mondhoek. Hij bestelt me rustig verder.