(Zucht ofzo)

Net als Michel weersta ik meestal de verleiding om iets over het werk te schrijven. Ach, er is de occassionele verzuchting maar inhoudelijk...

Net als Michel weersta ik meestal de verleiding om iets over het werk te schrijven. Ach, er is de occassionele verzuchting maar inhoudelijk? Nee. Sinds het bericht deze morgen op de radio ben ik er over aan het tobben. Mijn lief vertelde me gisteren het nieuws en was verbaasd over mijn reactie. "Het is hem dus niet gelukt om de anderen te overtuigen..." Een belangenconflict was wel degelijk het laatste redmiddel en wordt dan al gauw afgedaan als communautair, Vlaams,... terwijl het daar niet over gaat.

Waarover dan wel?
Iedereen kent het verhaal wel: de loonkosten zijn hoog in België, onze sociale zekerheid kost en al die extra dingen tussen ons netto en brutoloon maken het voor werkgevers niet interessant om jobs te creëren. Om hier iets aan te doen bestaat er zoiets als lastenverlaging, vergelijk het met een spaarkaart waar je per trimester een sommetje van terug krijgt. Geen idee waarom ze het er niet in de eerste plaats af trekken.

Bovenop die algemene kortingen die werkgevers krijgen (de structurele verminderingen op RSZ) zijn er ook specifieke. Men gaat er van uit dat een aantal groepen aantrekkelijker moeten gemaakt worden door hun loonkost te verlagen. Jongeren, langdurig werklozen en ouderen behoren tot die groepen. Ook KMO's die aan uitbreiding doen of mensen getroffen door herstructureringen krijgen iets extra. Deze laatste blijven buiten schot in het Interprofessioneel Akkoord. Begrijp me niet verkeerd, een akkoord was nodig na alle onrust van de laatste maanden. Maar in dat akkoord nam men een beslissing die er door de economische crisis net iets minder intelligent door werd. Tot in de zomer kon men zeggen, werkgevers zoeken mensen, wat extra betalen hebben die daar wel voor over. Nu zitten werkgevers te cijferen hoe ze kunnen besparen. Voor jongeren en langdurig werklozen blijft een stukje bewaard met een sterk gereduceerd budget. Het is lastig om juist de gevolgen in te schatten omdat rekening wordt gehouden met nogal wat factoren zoals opleidingsniveau. Bovendien zou men bij die groepen kunnen veronderstellen dat ze na verloop van tijd wel een laten we zeggen gemiddeld niveau halen waardoor een verlaging van de loonkost eigenlijk geen zin meer heeft.

Dit is anders bij 50+ omdat de korting heel lineair is vanaf 50 krijgt de werkgever 50 euro korting per kwartaal en bij elk jaar komt er 50 euro bij. Dus voor een werknemer van 51 krijgt hij 100 euro, voor één van 52 150,... Zonder dat er voor de werknemer iets veranderd, hij of zij kan al die jaren aan hetzelfde loon blijven werken. Onze loonstructuur is echter sterk leeftijdgebonden, in nogal wat sectoren wordt anciënniteit quasi automatisch verrekend, zonder dat hier iets tegenover staat. En daar komen dan de vooroordelen bij: ouderen zijn minder productief, meer afwezig, meer kwaaltjes,... allemaal kosten. Terwijl je ook zou kunnen zeggen, ze maken minder fouten, hebben meer kennis,... allemaal positief voor het bedrijf.

Maar het budget voor die specifieke maatregelen is toch niet verloren? Inderdaad, het wordt uitgesmeerd over de algemene lastenverlaging waardoor elke werknemer 44 euro goedkoper wordt. Er wordt rekening gehouden met de lagere lonen, maar voor oudere werknemers is dit slechts een beperkte groep die hiertoe behoort. Bij jongeren en langdurig werklozen is de kans groter dat ze aan een laag loon zullen tewerkgesteld worden door de mindere ervaring etc. Dus als we dan gaan rekenen zal een werknemer van 50 de werkgever 6 euro (50-44) meer kosten dan nu het geval, bij 51 is dit 56, bij 52 is dit 106,...

Logisch dat er ingegrepen wordt? Ja, maar waarom lukt het niet om de andere gewesten daarvan te overtuigen, of de vakbonden?

Heeft Vlaanderen geen geld genoeg om dit op te lossen? Los van het prijskaartje is er een praktisch probleem. Een verlaging van de loonkost wordt gezien als staatssteun en dit is aan Europese regels onderhevig, kwestie van de concurrentie niet te vervalsen. Elke maatregel die Vlaanderen neemt is een specifieke maatregel, waarvoor strengere regels gelden en die vooral beperkt in de duur zijn. Heeft het zin om een werkgever gedurende één à twee jaar een subsidie te geven voor een oudere werknemer en dat dit daarna wegvalt? Zo creëer je enkel draaideureffecten, de oudere werknemer wordt ontslagen wanneer de subsidie wegvalt en opnieuw in dienst genomen door een ander bedrijf dat van de subsidie wil profiteren. En vooral Vlaanderen heeft de instrumenten niet om het op dezelfde grootschalige manier te doen met dezelfde minimale administratieve lasten voor de werkgevers. Maar zelfs als we die zouden hebben, moeten we ons aan de Europese regels houden en worden de 50-plussers die nu nog werken bedreigd in hun job en krijgen de werkzoekenden het lastiger om werk te vinden.

Meer weten? Lees het rapport van het Steunpunt

(En voor het gemak heb ik het enkel over de privé gehad.)

You Might Also Like

0 reacties