TAZ #1

Ik profiteerde van de promotie op weekendbiljetten om mijn honger naar theater te stillen. Ik koos last-minute nog wat extra voorstellingen....

Ik profiteerde van de promotie op weekendbiljetten om mijn honger naar theater te stillen. Ik koos last-minute nog wat extra voorstellingen. Ah ja, als ik dan toch ga naar die stad aan de zee.


Salut copain - Dounia

Dounia is student aan het Kask en brengt haar werk in de reeks "jong werk". Ze speelt op locatie in een basisschool, meer bepaald in het leeg zwembad van die school. Het is een vreemde monoloog die van de hak op de tak lijkt te springen maar toch een rode draad heeft. Ze brengt die heel overtuigend en wist me van begin tot einde te boeien.



Wij, varkenland - Stichting Nieuwe Helden

Lucas De Man is een geboren verteller. Ik zag hem eerder het relaas doen van zijn reis door Europa. Ik was toen niet helemaal overtuigd van de boodschap die hij wou overbrengen, maar in dit stuk twijfelde ik geen moment. Hij kruipt in de huid van Stijn, jongste zoon van een varkensboer die het niet in zich heeft om boer te worden. Hij droomt van een andere wereld en komt door omstandigheden toch terug op de boerderij, waar de tijd niet heeft stilgestaan.
We kregen de voorstelling op een echte boerderij en nadien was er eten van de lokale boeren. Ze omschreven het als degustatiemarkt, maar dit was gewoon een maaltijd met hertenburger, kaasschotel, slaatje, pintje en hoeve-ijs.



Perhaps all the dragons - Berlin

Ik ga later dit seizoen Zvidal van Berlin zien. Deze voorstelling had ik overgeslagen denk ik. Ik hou van de verhalen die Berlin weet te vinden, heel origineel, soms wat vergezicht. Ik heb het soms wat moeilijk met hoe ze die verhalen brengen. Vaak met videobeelden, vaak lang uitgesponnen. Bij perhaps all the dragons zijn er dertig verhalen, je krijgt er vijf te horen. Het is een heel individuele voorstelling, je kiest  Ã©Ã©n van de dertig schermen en dat bepaalt de volgende schermen en verhalen. Het is wel eens lastig om niet bij je buurman of buurvrouw mee te kijken, want je hebt wel eens het gevoel dat dat verhaal toch net iets beter is. Zoals de rij aan de kassa naast je in de supermarkt ook altijd sneller lijkt te gaan. 



De man die zijn haar kort liet knippen - De Koe

De tweede keer de Koe en de tweede herneming. Opnieuw met Natali Broods, die ik een geweldige actrice vind en deze keer met Peter Van den Eede.
Samengevat uit Tazette: een schrijver en een actrice zijn krankzinnig verliefd op elkaar maar de angst om alles kapot te maken belet hen de liefde te consumeren. 
Het is het vertrekpunt voor anderhalf uur van spitsvondige woordspelingen, vinnige dialoog en je afvragen waar dit nu naar toe gaat. Ik heb het gevoel dat ik hun werk steeds beter weet te appreciëren en ik heb dan ook genoten tot de laatste seconde. Twee spraakwatervallen waar geen speld was tussen te krijgen, al was de stilte ook veelzeggend. Meer dan eens wou ik snel iets kunnen noteren, zoals: "mijn leven is een hel sinds ik jou ken. Maar je doet maar wat je moet, jij bent de schoonheid" en "zie mij hier nu zitten, met mijn woelig hart en warrige hersenen..."

You Might Also Like

1 reacties

  1. TAZ staat volgend jaar zeker weer op de agenda! En ik blijf jouw verslagen graag lezen, dus blijf schriijven

    BeantwoordenVerwijderen