Door mijn abonnement bracht ik veel tijd door op Boomtown en het was daar goed. Ik denk dat ik het de voorbije jaren misschien wat te veel genegeerd had of te veel schrik had om voor een afgesloten plein te staan. Deze keer zorgde het dat ik niet te veel moest puzzelen. Al moet ik toegeven dat ik vaak ook de andere programma's niet bekeken heb en soms zelfs niet de moeite deed om tussendoor naar een ander plein te gaan. Al had het wel gekund, want het waren relatief rustige feesten.

Maar goed, muziek! Boomtown deed me beseffen hoe hard ik hou van vrouwenstemmen: breekbaar en sterk. Leonore deed een flash support, twee keer tien minuten en zelfs al was het twee keer dezelfde set, ik was zwaar onder de indruk van haar stem. En zo blij dat ze in september gewoon in Gent komt optreden met een volledige set.

Echo Beatty verbaasde me in de club met een geheel eigen geluid en toch ook wat vage herinneringen aan PJ Harvey en andere vrouwelijke artiesten. Nog eentje om op mijn lijstje te zetten.

Billie kende ik niet, al las ik op voorhand dat ze een liedje met Netsky deed. Eentje dat ik meteen herkende, dat half uurtje radio 's morgens bij het ontwaken blijft toch ergens hangen. Ze brengt best aanstekelijke muziek, niet iets wat ik altijd zou opleggen, maar zeker genietbaar op een festival.

The violent husbands konden me altijd al bekoren, maar het was efkes stil geweest rond deze band met de vele nevenprojecten. Voor hun optreden op Boomtown kozen ze er voor om hun plaat gewoon integraal te spelen. Heel handig!

Zonder mijn abonnement zou ik waarschijnlijk enkel op zaterdag echt een combiticket gekocht hebben en wel voor deze combi: Marble Sounds en William Fitzsimmons. Marble Sounds had ik door omstandigheden gemist tijdens Zebrawood en dit was een goede make-up voor dat concert.

Ook al had ik William Fitzsimmons een paar maanden geleden al in de Botanique gezien, ik twijfelde geen seconde. Ik hield de ingang nauwgezet in de gaten, om zeker te zijn van mijn plaats, maar uiteindelijk bleek er belachelijk weinig volk voor dit fantastische optreden. Fitzsimmons maakt ongelooflijk triestige liedjes, geïnspireerd door zijn leven. Nu was hij redelijk stil tijdens het optreden, minder uitleg, maar de liedjes spreken voor zich. 

En als bis kwam hij te midden van het publiek met een fantastische cover van Fleetwood Mac (Everywhere) en nog een eigen liedje. Ik had nadien niet de goesting om nog lang te blijven plakken, zo overweldigd was ik door die prachtige muziek.