"Nee, ik ga niet zoveel doen tijdens mijn verlof, wat feesten en wat theater aan zee..." Ik hoor het me nog zo zeggen.
Vanochtend bekeek ik de planning voor de komende dagen. Ik noteerde nog drie mogelijke voorstellingen en vloekte een beetje dat ik vandaag voor één enkele voorstelling naar Oostende zou gaan. Ik suste me dat ik ook mijn tickets voor de komende dagen zou ophalen en ging een koffie drinken bij de familie Jansen.
De voorstelling zou ook maar drie kwartier duren. Waarom wou ik die eigenlijk zien? Omdat het een herneming is van een stuk dat zestien jaar geleden indruk maakte? Omdat het Natali Broods en Bruno Vanden Broecke zijn? Omdat het een ijzersterke tekst zou zijn met een steekspel van woorden, door en door herkenbaar en daardoor een wirwar van emoties veroorzakend? Geen idee, want dat kon ik op voorhand niet weten, al ken ik De Koe en hun werk natuurlijk wel een beetje, maar het was gewoonweg schitterend. Twee keer tranen in de ogen en overmand door emoties kwam ik buiten. Puur theater, een heel mooie opener van hopelijk een mooi festival.
1 reacties
Die Familie Jansen weet ik ook zijn. Hoorde dat ze daar erg lekkere koffie hebben. Maar ben er nog niet geraakt. Ze zijn toevallig vaak dicht als ik in Oostende ben. En Theater op de Markt is binnenkort 4 dagen in Hasselt. Jeej! :)
BeantwoordenVerwijderen