Race

Zij: "Dus je zegt dat zwarte mensen dom zijn?" Hij: "Nee, nee... (aarzeling) ik denk dat alle mensen dom zijn en zwarte mens...

Zij: "Dus je zegt dat zwarte mensen dom zijn?"
Hij: "Nee, nee... (aarzeling) ik denk dat alle mensen dom zijn en zwarte mensen zijn daar geen uitzondering op.

Hij grinnikt. Haar blik spreekt boekdelen. Ze blijft zwijgen.

Een witte, ietwat oudere man, duidelijk rijk, wordt beschuldigd door een zwarte vrouw van verkrachting. Hij komt aankloppen bij het advocatenkantoor voor zijn verdediging. De partners overleggen of ze de zaak zullen aannemen. Het kan hen heel wat media-aandacht opleveren, maar hij werd eerder beschuldigd van partnergeweld en hoe krijgen ze een jury zover dat ze niet voor het slachtoffer kiezen? Hij klopte eerder aan bij een concurrerend advocatenkantoor, met enkel witte advocaten.

Georges Ocloo zag ik eerder aan het werk op Theater aan Zee tijdens Wat is de wat en Studio Sheheradze. Het was voor mij de reden om de matinee van Race in Mechelen bij Arsenaal/Lazarus mee te pikken. Voorlopig komen ze nog niet naar Gent, maar ze gaan wel op toernee. En ik vind het een absolute aanrader.

David Mamet publiceerde Race in 2009 na de verkiezing van Barack Obama als eerste zwarte president van de Verenigde Staten. Hij maakte zelf de switch van een liberaal naar een meer conservatief wereldbeeld. De rassenverschillen in de Verenigde Staten lopen als een rode draad door de voorstelling, maar dat maakt de voorstelling niet minder dicht bij huis. Ik hoorde heel relevante en actuele argumenten. Als zaal kon je soms niet anders dan lachen, maar even goed werd je een spiegel voorgehouden en kreeg je het wel eens ongemakkelijk.

De vier acteurs houden er een stevig tempo in. Dat bovendien nog door de muzikale interventies wordt ondersteund. Deze krijg ik voorlopig niet uit mijn hoofd bijvoorbeeld.


You Might Also Like

0 reacties