Er waren twee voorstellingen die ik absoluut wou zien op Theater aan Zee (TAZ). Een goede reden om vriend te worden en vroeger te kunnen bestellen. Ik ging aan het puzzelen en die twee voorstellingen plande ik op dezelfde dag. Ideaal om het aantal treinkaartjes te beperken. Vanochtend twijfelde ik aan dat plan omdat ik bij beide voorstellingen hoge verwachtingen had. Maar ik suste me met de gedachte dat ze alle twee heel verschillend zijn en ik beide dus echt wel los van elkaar zou kunnen zien. En ik had gelijk, al zat er gelukkig ook wel een paar uur tussen beide voorstellingen.
GAZ. Pleidooi van een gedoemde moeder - Theater Malpertuis
Staande ovatie - absolute must see!
Ik had al een paar keren uitgekeken om deze voorstelling te zien maar was telkens te laat of het paste niet. Nu had ik de kans om deze schitterende monoloog van anderhalf uur te zien. Een moeder vertelt over haar zoon die naar Syrië is vertrokken, hoe hij was als kind, de vragen die ze zich stelt,... Het was heel geloofwaardig maar ik merkte na de voorstelling dat niet iedereen in het publiek zo opgetogen was.
Bakxai - HKU/RITCS/NONA/Abattoir Fermé
Samenvatting uit Tazette: aan de deur van een nachtclub lokt Bacchus de mensen naar binnen om er te kijken, ruiken en proeven van zijn bacchanten, liederlijke nimfen in de ban van de roes van seks en geweld.
Wie Abattoir Fermé al aan het werk zag, weet dat ze al eens buiten de lijntjes kleuren. Een dergelijke omschrijving is voor hen gewoon een uitnodiging tot decadentie. Denk maar aan Divine Decadence, de tentoonstelling in het kasteel.
Het publiek zat rondom rond de scène, ik zat op de eerste en enige rij aan mijn kant. Een naakte jongeman stak zijn arm uit in mijn richting, schreeuwde; hei, ja jij en schudde zijn penis. De naakte bassiste stond vlak voor me, de rode verf druipend over haar kleine borstjes. Een man zei achteraf: functioneel was het nooit. De wijn spetterde rond, ze dansten en kusten. Het was een gedurfde voorstelling die aan de reactie van het publiek best gesmaakt werd. Ik kijk alvast uit naar de voorstelling van hen die ik in Campo ga zien.
Het publiek zat rondom rond de scène, ik zat op de eerste en enige rij aan mijn kant. Een naakte jongeman stak zijn arm uit in mijn richting, schreeuwde; hei, ja jij en schudde zijn penis. De naakte bassiste stond vlak voor me, de rode verf druipend over haar kleine borstjes. Een man zei achteraf: functioneel was het nooit. De wijn spetterde rond, ze dansten en kusten. Het was een gedurfde voorstelling die aan de reactie van het publiek best gesmaakt werd. Ik kijk alvast uit naar de voorstelling van hen die ik in Campo ga zien.
0 reacties