Na een weekendje weg was het vandaag weer met beide voetjes in de realiteit. Met een vriendin trok ik naar Charleroi. Geen voor de hand liggende bestemming, maar ik zag geen bezwaar bij haar voorstel. We vertrokken op zaterdagochtend en na het inchecken in het hotel zochten we iets om te lunchen. Hadden we dat goed gehoord? Ontbijt vanaf 4u30? Later viel onze frank, ah ja, een overnachting om vroeg op de luchthaven te zijn.

Ik wou heel graag de Passage de la Bourse zien en toevallig waren we er vlak bij toen we de eerste keer op het kaartje keken. In Livre ou verre dronken we een soepje met een boterham en keken ons de ogen uit. Later in de namiddag was er nog een optreden gepland.

We waren in het station bij de toeristische dienst langs geweest en hadden een hoop brochures in het Nederlands mee. We puzzelden aan de hand daarvan een stadswandeling samen. Heel simpel, de stadswandeling met bezienswaardigheden kreeg wat kruisjes met de street art van Asphalt en ook een cirkel voor de Art Déco zone. De specifieke zone met street art via de metro lukte jammer genoeg niet in de tijd die we hadden.
 We ontdekten een stad met veel leegstand in de winkelstraten. Geen idee waarom men dan toch een groot winkelcentrum wil neerpoten in het centrum. Maar ook een stad met een groene winkelstraat.
 Een stad met humor,
 met het mooiste art deco stadhuis dat beschermd wordt door Unesco en waar we even mochten piepen in de inkom omdat de vrouw toch nog op de trouwers wachtte,
 met een rijk industrieel verleden en sterk geëngageerde wortels,
 mooie art deco en  art nouveau gebouwen,
street art en bewoners die ons heel vriendelijk uitleg gaven zonder dat we er om vroegen. In het Nederlands!
Hippe winkeltjes die ook getuigden van lokaal ondernemerschap en opnieuw die zelfrelativering, zo was er ook een Paul Magneet voor op de frigo en met de achterkant kon je ook flesjes opendoen.




Het was een grijze dag, maar niettemin heeft de stad ons wel gecharmeerd.