Vrijdag ging ik naar NTGent. Ja, het was de tweede keer van de week. Het was er deze keer wel druk, want de voorstelling was uitverkocht. Ik had de voorstelling geboekt omdat de voorstelling nog maar eerder één keer was gespeeld. In Ieper, in 2015. De tekst werd geschreven door Erwin Mortier en gaat over ontreddering en ontwaarding in de oorlog.

Elsie de Brauw brengt de dialoog. Ze is gekleed in een witte bruidsjurk, de kant is gescheurd aan haar oksels. Ze werkt als verpleegster achter de linies. Haar stem klinkt bitter als ze de situaties beschrijft. Ze is de dochter van een gegoede familie en verloofd met Roy, die als soldaat dienst doet. Ze rijdt met vrachtwagens om patiënten op te halen. Soms praat ze tegen haar moeder en haar ideeën. Ze wijst op de tegenstrijdigheden. Hoe ze vroeger na het donker niet buiten mocht en wat ze nu allemaal doet, omdat het van haar verwacht wordt. Ze voelt zich misbegrepen. "Verwachten ze dat ik nadien weer ga gaan borduren?"

Het was een bijzonder sterke tekst en een heel sterke acteerprestatie. Bij momenten kregen we gewoon rillingen over onze rug. We hoorden het gedaver van kanonnen in de verte, voelden hoe ontredderd ze was. Echt een voorstelling die veel gezien moet worden, zodat we niet vergeten.

Verboden gebied - vrouw in niemandsland, gezien op vrijdag 9 november in NTGent