­

500.000

Sta metoe om eens een Bruno'ke te doen, hij is er toch niet. Ik haal een cijfer uit de krant, pakweg 500.000 jobs . Ik laat efkes in he...

Sta metoe om eens een Bruno'ke te doen, hij is er toch niet. Ik haal een cijfer uit de krant, pakweg 500.000 jobs. Ik laat efkes in het midden of ze die nu al dan niet beloofd hebben. Immers

"Het gaat gewoon om een berekening van wat België zou kunnen bereiken op het vlak van banen als we nu eindelijk eens de Lissabon-doelstelling zouden kunnen benaderen."

En hier is iets vreemd aan de hand volgens mij. Voor alle duidelijkheid: één van de Lissabondoelstellingen is dat 70% van de mensen op beroepsactieve leeftijd aan het werk is tegen 2010. Er is nogal over gediscussieerd of dat nu gemiddeld voor de Europese Unie moest zijn of per lidstaat. België zit aan 62%, Vlaanderen aan 67% (ik wil nog afronden), net iets hoger dan het Europese gemiddelde. En laat ons duidelijk zijn, daar moeten we niet euforisch over doen, zoals ook terecht in het zelfde bericht blijkt:
"Tijdens de jaren van hoogconjunctuur is de werkzaamheid in de rest van de Europese Unie veel sneller gegroeid dan in België en Vlaanderen. Tussen 2000 en 2008 steeg die met + 2,2 procentpunten bij ons, tegenover +3,3 procentpunten gemiddeld in Europa. Onze achterstand op onze buurlanden en voornaamste handelspartners is de voorbije jaren dus groter geworden."


Zover allemaal goede punten, wat mij betreft. En dan is er de vraag van de kip en het ei. Om die mensen aan het werk te helpen heb je jobs nodig, hoeveel? 500.000 blijkt uit berekeningen van mensen die het kunnen weten. Dus wat kan je doen als overheid om de doelstelling te halen? Jobs creëren of mensen klaarstomen voor die jobs (want er zijn al veel werkzoekenden en toch zijn er knelpuntberoepen). De partij in kwestie heeft 5 voorstellen, die eigenlijk nog zo slecht niet zijn, denk ik, maar daar wil ik het efkes niet over hebben. Ik leid hier wel uit af dat de NVA denkt dat ze jobs kunnen creëren door regelgeving/wetgeving aan te passen. Maar tegelijkertijd lees ik wat de minister van diezelfde partij zegt in het Vlaams Parlement:

ik betwijfel of het goed is als een regering of een minister ingrijpt bij de aanwerving. De aanwervingsdynamiek is een economisch gegeven. De eerste uitdaging bestaat er dan ook in om de economie aan te zwengelen. In de uitdaging moeten we wel de grenzen van het arbeidsmarktbeleid durven te erkennen. Dat beleid op zich creëert geen jobs. Het kan er alleen voor zorgen dat de jobs die gecreëerd worden, goed worden ingevuld.


Dus kan het nu of kan het nu niet?

You Might Also Like

2 reacties

  1. Dat ene citaat is natuurlijk een beetje uit de context gerukt, uit een heel debat over jongerenwerkloosheid en schoolverlaters, waar je in je post ook naar verwijst.

    Zoals ik het lees, in het verslag, komt het over als dat Muyters betwijfelt dat we moeten ingrijpen in het aanwervingsbeleid, in de keuze van een bedrijf voor pakweg een pas afgestudeerde of iemand die één jaar werkloos is, om een bepaalde vacature in te vullen, laat staan om iemand die te hoog gekwalificeerd voor een bepaalde functie is niet aan te nemen: dat is aan het bedrijf, en in het laatste voorbeeld zullen ze zelf wel moeten weten waar ze aan toe zijn als ze te dure werknemers inzetten voor jobs waar ook lagergeschoolden in terecht zouden kunnen. (die vorm van verdringing wordt zelfs letterlijk aangehaald door de minister)

    En nee, de politiek creëert geen jobs. Bedrijven en ondernemers creëren jobs. De politiek kan enkel het kader scheppen: de mogelijkheden bieden, de lasten onder controle houden, en vooral werkgevers en werkzoekenden begeleiden. Begeleiding in bijvoorbeeld het onderwijs, bij schoolverlaters, met leertrajecten en bij screening door de VDAB. Een kader in bvb anti-discriminatie, en een fiscaal beleid dat vermijdt dat bepaalde groepen werknemers te duur worden en uitgestoten worden terwijl er alsnog vacatures blijven openstaan in de sector.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Jamaar, als je niet ingrijpt in het aanwervingsbeleid blijf je ongelijkheid op de arbeidsmarkt in stand houden. Werkgevers maken niet alle vacatures bekend en het belangrijkste kanaal zijn hun persoonlijke contacten en het netwerk van het eigen personeel. Dus wie daar buiten valt, geraakt er nooit.

    BeantwoordenVerwijderen