Realiteit

Het is soms zo raar, je denkt dat je goed bezig bent, een open geest hebt en aandacht voor andere meningen, respect voor andere zienswijzen,...

Het is soms zo raar, je denkt dat je goed bezig bent, een open geest hebt en aandacht voor andere meningen, respect voor andere zienswijzen, geen platgetreden paden, maar eens buiten de lijntjes kleuren. Maar af en toe sluipt het gif binnen, de onverschilligheid. Het overkomt me vaker dan ik zou willen. Ik loop ook soms met oogkleppen op, al ken ik ze wel de vaste hangplekken in het noordstation in Brussel. Toen ik terug kwam van het congres nam ik de laatste trein in Brussel Zuid, ik zag de vrijwilligers koffie uitdelen, een praatje maken en zocht me een plaatsje wat verder, aan de rand van het gewemel, maar niet te dicht. Er kwam een jonge gast een praatje doen, of ik Frans praatte en wel zeker wist of ik de trein moest nemen. Op zo'n momenten word ik weer wakker geschud. Het is wel degelijk de moeite om op zoek te gaan naar andere manieren en middelen te zoeken, de wereldverbeteraar in mij roept dan heel luid. Deze mening van Peter Moerenhout heeft me dan ook geraakt. Net zoals het verhaal van die Chineze dakloze.

You Might Also Like

0 reacties