Toen ik begon te breien ontdekte ik de blog van Monique Boonstra, een Nederlandse ontwerpster met een passie voor kant. Ze schreef over haar reizen naar Shetland, wat haar inspireerde en nieuwe technieken. Toen Bart & Francis aankondigden dat ze kwam voor een workshop, schreef ik me in. Niet zozeer omdat ik de ambitie heb om zo'n kanten sjaal te breien, ik vind ze geweldig mooi maar de hoeveelheid werk schrikt me ook af, maar gewoon om Monique eens te ontmoeten en haar sjaals te bewonderen.

Monique is iemand die op een heel bescheiden manier vertelt over haar kennis en expertise. Ze ontrafelt de geheimen en focust op het geruststellen van haar publiek. Het was echt heel leerrijk om haar een hele dag te kunnen dingen vragen en gewoon te luisteren naar haar verhalen.

 Ze had natuurlijk ook haar geweldig mooie sjaals en patronen bij. We kregen een bundeltje met veel goede raad en technieken en mochten zelf aan de slag.


Monique had drie opties garen mee, een lace van Jamieson & Smith, een garen uit Estland en een cobweb. Elk van de deelnemers mocht kiezen bij wat ze zich het meest comfortabel voelden. Ik ging voor het garen uit Estland omdat ik toch een beetje een uitdaging wou. Francis stopte me iets anders in mijn handen, een kasjmier draad met blingbling en een in water oplosbaar draadje. Ik had mijn rondbreinaalden 4 bij en eigenlijk denk ik dat het comfortabeler is met rechte naalden, zeker in het begin. Monique breit trouwens die heel grote sjaals ook op rechte naalden, ik zou verdwalen in mijn steken.
We volgden het patroon en omdat het kantwerk uit Shetland is, moesten we aan beide kanten ook andere steken gebruiken. Bij ander kantwerk heb je soms een rij averechts om op adem te komen. Op zich lukte het redelijk bij mij. Het was wat prutsen met de yarnover in het begin van de rij en ik vond dat mijn breisel ook gewoon een hoopje steekjes was, ik zag niet zo veel van het patroon in mijn breiwerk. Monique hielp iedereen en gaf ons ook wat trukjes. Op de duur vergeet je of je aan de voorkant of achterkant van je werk bezig bent en eigenlijk is er ook geen voor- en achterkant meer.
Ik slaagde er in om het hele patroon van het proeflapje te breien en kon het afzetten zodat Francis kon tonen waarvoor dat draadje diende. Hij wast het met zeep zodat het oploste en trok ook aan de steken. Ik moet toegeven dat ik er niet gerust in was, het is zo'n fijn draadje, maar toen het hing te drogen zag je heel mooi het patroon. Wat je op de foto niet ziet is het beetje blingbling in het draadje.
Ik ben nog steeds niet overtuigd dat ik zin heb om me aan zo'n groot project in zo'n kleine naalden te wagen. Ik waagde me eerder aan lunna voe van Ysolda in Shetland lace en herinnerde me hoe traag en moeizaam dat ging, maar wie weet? Ik heb in elk geval weer heel wat bij geleerd.

Wie zondag nog geen plannen heeft kan terecht op de opendeurdag bij Bart & Francis en de mooie sjaals gaan bewonderen. Of hun wol volgende week op de handwerkbeurs in Gent gaan bewonderen. Ik liet me alvast verleiden door wat mohair-silk waar ik het perfecte project voor in gedachten heb.