­

Helsinki

Ergens in december kwam er een mailtje van een project waar ik in de stuurgroep zit om te vragen of ik mee ging naar Helsinki. Vier dagen, e...

Ergens in december kwam er een mailtje van een project waar ik in de stuurgroep zit om te vragen of ik mee ging naar Helsinki. Vier dagen, eind januari. Snel te beslissen. Ik twijfelde, koud en donker. En in groep. Met mensen die ik niet zo goed ken. Ik twijfelde nog wat meer en besliste dan dat ik mee zou gaan. Ik was net iets te laat om het door te geven, maar ze bestelden mijn ticket.

Tot voor het vertrek kenden we het programma niet en ik moet zeggen dat dat me nu het minste zorgen baarde. Ze hadden me verzekerd dat ik me van logistiek niks moest aantrekken. Met het mailtje met de vertrekuren zag ik de namen van mijn medereizigers opduiken. We ontmoetten elkaar op de luchthaven en weg waren we.

Finland loopt één uur voor op ons en het was dan ook al donker toen we aankwamen in Helsinki. Amper vier uur ofzo. Maar de kerstverlichting ging nog uit en ik kan ze geen ongelijk geven.


We hadden een relatief druk programma met veel verschillende bezoeken. Telkens met het openbaar vervoer. Ik zou het in België niet willen proberen, met de trein, de tram en de bus. Nergens meer dan tien minuten moeten staan wachten aan een halte. Alles op tijd. We vertrokken telkens vroeg, zoals in 8u aan het station. Voor iemand die geen ochtendmens is en graag 's ochtends wat tijd heeft, is zo'n gezamenlijk ontbijt om 7u echt een uitdaging. Ik weet het, het is een luxe dat alles klaar staat...
Dankzij de bezoeken kwamen we op verschillende plekken, zoals een school voor kinderen met een handicap, een dagactiviteitencentrum, een onderzoekscentrum, huisvesting... Het moet gezegd, het was wat vreemd om te zien hoe vooruitstrevend ze zijn op vlak van inclusief onderwijs en hoe groot het verschil dan is op vlak van tewerkstelling. De meeste Finnen met een handicap zijn niet betaald aan de slag, er zijn wel jobcoaches maar zij begeleiden voornamelijk onbetaald werk, weliswaar in normale bedrijven. Het is dan ook hun bedoeling dat ze op dat vlak van ons kunnen leren, zeker aangezien ze veel van de ziekenhuizen en instellingen gesloten hebben en vervangen door kleinere wooneenheden. We bezochten bijvoorbeeld een wooneenheid waar jongvolwassenen met een handicap kunnen oefenen om zelfstandig te wonen, vb door een paar dagen in de maand daar hun intrek te nemen en zo hun ouders wat rust te gunnen. 

Met de groep viel het beter mee dan verwacht. Het is vreemd hoe het soms kan klikken. Toen we in het centrum het atelier met de weefgetouwen binnen kwamen kreeg ik meteen de lachende opmerking dat ik niet mocht blijven.
Het programma was niet enkel gericht op werken. We bezochten ook Ode, de nieuwe bibliotheek van Helsinki, gevestigd tegenover het parlement. De zaal waar gedebatteerd wordt bevindt zich op dezelfde hoogte als de zaal met de boeken, alsof ze willen zeggen dat de democratie toekijkt.
 We kregen er een rondleiding en het werd meteen een belangrijke reden om te verhuizen. De bibliotheek is een ontmoetingsplek met verschillende functies. Je kan er natuurlijk boeken ontlenen en er is een filmzaal en je kan er ook iets eten of koffie drinken. Maar de stad vroeg haar inwoners ook wat ze nog wilden aan functies.
 Dus vind je er een grote ruimte met naaimachines en overlocks. Volgens mijn gezelschap stonden er ook twee breimachines en kunnen ze niet geloven dat ik die gemist heb, maar ik was betoverd.
Er staan 3D printers, plotters om affiches in kleur te printen, cameotoestellen en er is een virtual reality ruimte. Er zijn ook geluidstudio's, muziekinstrumenten, computers met software voor filmmontage,... en je kan er een keuken gebruiken voor workshops. Verder zijn er veel vergaderlokalen en zag je overal veel volk. De bibliotheek is open van 8u tot 22u en  - wait for it - je kan alles gratis (!!) gebruiken. Je betaalt wel je materiaal, vb als je print en voor de keuken betaal je ook wel, maar heel schappelijk van prijs.

 En dan was het tijd voor de boeken, in veel verschillende talen, met bomen tussen de rekken en geweldige leeshoeken. Je zag overal Finnen zitten die hun schoenen hadden uitgedaan, wat we ook al op de werkvloer hadden gemerkt.
Ik profiteerde van één van de pauzes om het museum voor moderne kunsten binnen te lopen. Er was een verdieping in opbouw en wat ik wel zag was niet meteen waw! Maar dat heb ik ook wel als ik bij ons het SMAK of het M HKA binnenloop.

Vier woorden werden geprojecteerd op de zwarte wanden, als de woorden male en female elkaar raakten kreeg je een child maar als het virus hen raakte kreeg je weer zwarte vlakken. Heel fascinerend om efkes naar te kijken.
Wat als je vier foto's naast elkaar hangt en je erbij vertelt dat maar één van de foto's een mens is?
 Of als je meisjes in tutu door de straten en Lapland laat dansen?

Het was voor mij een ideale manier om eens een pauze van de groep in te bouwen en aangezien sommigen in die periode gingen werken of wat rusten op de hotelkamer, ga ik er van uit dat ik niet de enige ben die wel eens haar eigen gedachten rust wou gunnen.

We zagen ook een beetje sneeuw, al klaagden ze erover dat het nog steeds november weer is en het tijd werd voor meer sneeuw en ijs zodat ze konden skiën en schaatsen. Ik had het lastig met het donker weer, het werd pas licht rond tien uur en het werd om half vijf al weer donker. Bovendien was het koud en gingen er soms sneeuwvlokken in de lucht. Niettemin heb ik genoten van de trip. Ik heb het gevoel dat we behoorlijk wat gezien hebben, omdat Helsinki misschien ook niet supergroot is en veel bezienswaardigheden dicht bij elkaar gelegen zijn. 






You Might Also Like

1 reacties