Het is moeilijk om Panamarenko dit jaar te ontwijken. De man zou dit jaar tachtig geworden zijn als hij eind vorig jaar niet overleed. Er stond van alles in de steigers om zijn verjaardag te vieren en die evenementen gaan gewoon door. Spijtig genoeg is er hier en daar wat drukwerk of tekstjes die niet op tijd aangepast zijn.

Ik trok naar Antwerpen naar Campo & Campo waar tot 22 maart een pop-up tentoonstelling is met een twintigtal werken. Het is het startschot en er volgt later nog een deel in de stad zelf. Ik vertrok een beetje op goed geluk maar wel nogal aan de vroege kant en bestelde wel mijn tickets online toen ik er bijna was. Ik hou niet zo van tentoonstellingen waar je alles op voorhand moet geboekt hebben. Hoewel dit nu meer en meer gebeurt.

Campo & Campo is een galerij in Berchem en dat betekent ook dat de sfeer van de tentoonstelling wat anders is dan in een museum. Een deel van de werken wordt ook te koop aangeboden, om maar iets te zeggen. Er hangen heel veel tekeningen en schetsen. Het is bijzonder grappig om efkes de tijd te nemen om zijn geschrift te ontcijferen en te lezen wat zijn bedoeling was.

Soms kan je het ook meteen checken bij de gevaartes die er staan. Sommige trekken meteen je aandacht, andere zijn wat kleiner.
De tentoonstelling is niet zo groot maar ik was toch even zoet met rond te lopen. Hoewel ik vroeg was, liep er toch wel wat volk, maar ik had ook wel tijd om alles rustig te bekijken. Gewoon af en toe eens wat verder lopen en dan naar een gedeelte terugkeren.
Het spreekt alleszins tot de verbeelding en het is een mooie smaakmaker voor wat nog gaat komen. Want het is ook de bedoeling dat de musea in hun collectie duiken en Panamarenko in de bloemetjes zetten het komende jaar. Ik besloot na mijn bezoek aan de galerij de stad door te lopen naar het M.HKA en daar mijn museumpass boven te halen.