­

All inclusive

Gisteren was de eerste keer van het nieuwe seizoen dat ik naar Campo trok. Ik kocht een nieuwe vijfbeurtenkaart want ik heb nog voorstelling...

Gisteren was de eerste keer van het nieuwe seizoen dat ik naar Campo trok. Ik kocht een nieuwe vijfbeurtenkaart want ik heb nog voorstellingen gepland en anders zou ik dat wel doen na de voorstelling van gisteren. Spoiler alert: het is een aanrader, u kan vanavond nog gaan. Als het uitverkocht is, is er een wachtlijst.

Julian Herzel was vorig seizoen ook al bij Campo, iets met menselijke zeep, als ik me goed herinner. Klinkt nogal luguber en is vermoedelijk de reden waarom ik deze niet zag. Maar aan de opkomst gisteren te zien heeft hij wel een goede indruk nagelaten. All inclusive is de eerste voorstelling die hij in Campo heeft gemaakt.



In All inclusive verkent Herzel de esthetisering van geweld. Door destructie kan je ook nieuwe dingen creëren. Het klinkt misschien wat abstract maar het wordt verduidelijkt met het slopen van monumenten en iconische beelden in bv Syrië en Irak. We kennen de beelden van op tv en de geschokte reacties van de kunstwereld tegenover die barbaren. Herzel vertaalt dit in het museum als een verlengstuk van het slagveld. We krijgen een rondleiding door een denkbeeldig museum.

Herzels werk situeert zich op het snijvlak van performance, media en beeldende kunst. All inclusive zit vol prikkelende ideeen en maatschappijkritische beelden. Hij hanteert een droog gevoel van humor maar slaagt er ook goed in om je als kijker ongemakkelijk te laten voelen. Ik heb zitten lachen maar toch ook een paar keer gedacht: dat meent hij nu toch niet? Het is moeilijk om veel te vertellen zonder het plezier te ontnemen, maar ik denk dat ik een volgende voorstelling van Herzel niet meer afsla. Anderhalf uur heeft hij zonder moeite mijn aandacht vastgehouden, me nieuwe spiegels voorgehouden en me nieuwe ideeen gegeven.

All inclusive, gezien op donderdag 18 oktober in Campo, nog op 19/10.

You Might Also Like

0 reacties