­

Theaterfestival 2020

Ik ging nog naar twee voorstellingen in het kader van het Theaterfestival. Aangezien beide voorstellingen nog gepland worden, en ik van beid...

Ik ging nog naar twee voorstellingen in het kader van het Theaterfestival. Aangezien beide voorstellingen nog gepland worden, en ik van beide ook sterk onder de indruk was, wil ik ze hier nog eens onder de aandacht brengen. Het was een vreemde editie van het Theaterfestival, helemaal anders om je 30 jaar te vieren, als je met veel regeltjes moet rekening houden. Maar vooral ook, de start van een nieuw cultuurseizoen, hoewel sommigen er ook niet op gewacht hebben om al te beginnen organiseren. 

Dear Winnie is een productie van  JR.CE.SA.R, KVS en NNT. De voorstelling mengt het verhaal van Winnie Mandela en het persoonlijke verhaal van de acteurs. De verhaallijnen lopen door elkaar in een wirwar van talen en emoties. Ik ken weinig van het verhaal van Winnie, behalve dat ze de vrouw van Nelson Mandela was, het gezicht tijdens zijn gevangenschap en er ook allerlei geruchten of beschuldigingen waren. Maar eigenlijk bitter weinig. 

De voorstelling ging door in de Bol van de KVS. We mochten zelf kiezen waar we gingen zitten, zolang we maar een plaats tussen de bubbels lieten. Het liep heel gemoedelijk. Op de scène neemt een muur van kledingstukken de zijkant in beslag, er zijn een aantal constructies met buizen en vreemde vormen die doorheen de voorstelling worden gebruikt. Elk van de vrouwen komt op hun beurt naar voren. Er is muziek, er wordt gedanst,... Er is vreugde, een oproep tot strijd, teleurstelling,...

Ik werd meegezogen in de verhalen, ik voelde de weerstand, het onrecht en balde mijn vuisten. Ik kreeg een krop in de keel en zat bij bepaalde stukken ook heel breed te glimlachen. Achter mijn mondmasker. Ik vind deze voorstelling een absolute aanrader en weet dat je die nu ook in OLT kan gaan zien. Hopelijk ook nog op veel andere plaatsen.

De Meisje is een voorstelling van MartHa!tentatief en Jaouad Alloul. Zijn persoonlijk verhaal is de inspiratie voor deze monoloog. Hij speelde op het plein achter de KVS en als publiek zaten we rond zijn podium. We kregen een koptelefoon zodat we perfect konden volgen en ook nog wat muziek. 

We hingen aan zijn lippen, hij is een meesterverteller en zijn beschrijving van de cruciale momenten wordt ook met de nodige details verteld, waardoor je soms moet lachen, maar soms ook wel de weerstand voelt. Bij de beschrijving van de reactie van zijn zussen of zijn vader hoorde ik echo's van reacties van mijn eigen thuissituatie, niet zo heftig maar toch dezelfde ideeën. Ook deze voorstelling is een aanrader en zal ondermeer nog tijdens de Zomer van Antwerpen te zien zijn. 

You Might Also Like

0 reacties