En toen werd het hier stil. Ik ben terug genezen, maar zo een week er tussenuit berokkent toch wel wat schade. Op het werk om er maar eentje te noemen.

Maar ik heb wel geschreven, niet op pc weliswaar, wel in een boekje, blogpostjes die wachten om uitgetypt te worden. Ze komen er aan, sommige wat gedateerd, maar daar ga ik me niks van aantrekken.

En vooral laten we met iets leuks eindigen. Vanmorgen kwam de elektricien langs voor de 2de ronde, door ziekte van zijn collega was het ook wat langer dan voorzien en zo. Na ons dagje samen op de werf, terwijl hij aan het werken was en ik een boekje zat te lezen in afwachting van een levering, zijn we echt naar elkaar toe gegroeid. Hij begroette me vrolijk deze morgen en als je zelf niet zo een goeie nacht hebt gehad (te veel ideeën, rare geluiden, wat koud) is zo een vrolijke groet van een knappe jonge man best leuk. En vooral, Kenny (want zo noem ik hem stiekem) knikte bewonderend bij het zien van al die osb en gyproc aan de muren. Het was immers op die bestelling dat ik die dag had zitten wachten en ik verdenk hem ervan dat hij stiekem in zijn binnenste heeft gelachen bij al mijn zweten en klagen bij het naar binnen brengen van die dingen. Ik zou het in elk geval gedaan hebben, als ik toen mezelf niet was geweest.